Hindoe-nationalisme is een gevaar voor de integratie van het Indiase continent

Civis Mundi Digitaal #39

door Jan de Boer

Alweer 25 jaar geleden ben ik betrokken geweest bij de oprichting van een ook in India werkzame kleine hulpverleningsorganisatie. Mede daardoor heb ik er een aantal contacten die - met gegevens uit de Franse krant Le Monde - aan de basis van dit artikel staan.

Streven naar hindoe-natie

De RSS, Rashtriya  Swayamsevak Sangh: een ultra-nationalistische hindoe-organisatie, heeft een beslissende rol gespeeld bij de verkiezing van Narendi Modi in 2014 als eerste minister. De strategie van deze organisatie is op lange termijn de Indiase maatschappij te veranderen in een loutere hindoe-natie ten koste van vooral christenen en mohammedanen.

De droom van een groot en ondeelbaar India, ’Akhand Bharat’, dat zich uitstrekt van Afghanistan tot  Birma met daarbinnen Pakistan, Nepal, Bangladesh en Sri Lanka is weer in politiek India aan de orde van de dag. Boven de deur van het hoofdkwartier van de RSS in Delhi troont als ’Moeder India’ een personage met de allures van een godin met opschik van edelstenen, haar twee voeten  stevig geplant in  ’Akhand Bharat’. In haar handen houdt ze niet de nationale Indiase vlag, maar een saffraankleurige vlag: de aanbeden kleur van de nationalistische hindoes.

’Moeder India’ waakt over de machtigste en meest invloedrijke in 1925 gestichte organisatie RSS: een schaduwregering sinds haar politieke vleugel, de Bharatiya Janata Party (BJP, de Indiase Volkspartij) de algemene verkiezingen in 2014 heeft gewonnen en een regering heeft gevormd. Vrouwen zijn in de RSS die zegt 6 miljoen leden te tellen, niet te vinden.

De organisatie meent dat alle genoemde gebieden die meer dan 60 jaar geleden om historische redenen gescheiden werden, zich eens zullen herenigen door de wil van het volk en dan ’Akhand Bharat’ vormen. ’De verdeling van India heeft geen natuurlijk karakter en is terug te draaien als de inwoners van Bangladesh en Pakistan de Indiase ethiek en cultuur van voor de tijd van de Islam accepteren’, zegt de RSS.

Met name Pakistan maakt zich zorgen over de toenemende invloed van de nationalistische hindoes en in de Pakistaanse krant ’The Express Tribune ’ viel te lezen, dat India en zijn elites nog altijd niet de creatie en het bestaansrecht van Pakistan hebben geaccepteerd. Deze droom van een groot India brengt gevaren met zich mee voor de toch al niet eenvoudige dialoog tussen  New Delhi en Islamabad die desondanks door Narendi Modi wordt gekoesterd.

Narendi Modi is vanaf zijn achtste jaar lid van de RSS, heeft alle niveaus doorlopen tot aan het bereiken van de titel van ’prachrak’, een titel alleen voorbehouden aan de meest fanatieke geloofsijveraars die geen familie stichten of een beroep uitoefenen om zich volledig te  kunnen wijden aan de idealen van het hindoe-nationalisme. Gedurende zeventien jaar  heeft Modi voor alle lagen van de RSS gepredikt. Vlak voor hij gekozen werd als eerste minister zei hij:’ De RSS heeft mij geïnspireerd om voor de volle honderd procent  te leven in dienst van de natie. Ik heb alles aan de RSS te danken’.

Het is duidelijk dat de RSS , altijd van uit de schaduw, grote invloed op het beleid van de regering van Modi uitoefent. Wetsvoorstellen die de RSS niet welgevallig zijn, worden afgestemd of teruggetrokken. Toch zijn er ook spanningen tussen de RSS en  Modi, die zich meester heeft gemaakt van het staatsapparaat en allianties is aangegaan met machtige ondernemingen als de mijnbouwgroep Adani en het conglomeraat Reliance Industries geleid door Mukesh Ambani: de rijkste man van India.

Deze industrieën eisen economische  hervormingen die niet altijd in overeenstemming zijn met de principes van de RSS. Uit praktische overwegingen hebben de RSS en de regering Modi een compromis gesloten. De RSS beheerst via door haar aangewezen ministers  de portefeuilles opvoeding en onderwijs, en cultuur en laat het dagelijks bestuur over aan de vertegenwoordigers van de Indiase Volkspartij. De minister van ‘ human ressources’ vraagt regelmatig advies aan zijn  collega’s van de RSS hoe onder meer de opvoeding en het onderwijs in de vroegere bastions van christelijke missionarissen gestalte moeten krijgen. De RSS dringt er bij hem op aan de cultuur,de hindoe-religie en de hindoe-wetenschappen die vaak op meer dan zeer gespannen voet staan met Newton en Einstein,  in de schoolprogramma’s te integreren. De geschiedenis van India wordt herschreven waarbij ook het secularisme, de hoeksteen van de Indiase identiteit sinds haar onafhankelijkheid, fel wordt aangevallen.

Integratieproblematiek

De RSS veroordeelt het multicultureel karakter van India, omdat dat de hindoe-meerderheid in het land  zou verzwakken ten gunste van de minderheden. Dit standpunt leidt tot aanvallen op christenen en mohammedanen, die beide rundvlees eten. ’Een manier om hindoes bij wie de koe heilig is, te vernederen’, zegt de RSS. Hindoes, met name de ’onaanraakbaren’, de paria’s, die zich bekeren tot het boeddhisme, de islam of het christendom, om uit de doem van het onderdrukkende kastensysteem te komen, zijn hun leven niet zeker.

Narendi Modi als minister president prefereert een integratie van het Indische continent met andere, vreedzame middelen en vermijdt zorgvuldig te spreken over de ’Akhand Bharat’ . Hij pleit voor een economische integratie van de regio en voegt een dosis religie of spiritualteit aan zijn diplomatie toe om zo de grenzen van India en zijn buren uit te vlakken. De Indiase diplomatie accepteert op dit moment officieel de diversiteit van de religies om zo makkelijker de hereniging van het Indiase continent te bewerkstelligen. De algemeen secretaris van de Indiase Volkspartij liet onlangs weten, dat het grote project ’Akhand Bharat‘  niet gerealiseerd kan worden met militaire middelen , maar alleen door een sociale en culturele hereniging op basis van algemene instemming.

Ondertussen zijn in verschillende Indiase deelstaten wetten aangenomen waarbij bekeringen tot andere religies dan het hindoeïsme verboden zijn, zijn talrijke (internationale) organisaties die niet per definitie pro-hindoe zijn verboden,  worden moordpartijen op mohammedanen als ’betreurenswaardige incidenten’ afgedaan. De RSS wint zo heel discreet maar onverbiddelijk terrein, in de hoop eens haar droom van een loutere hindoe-natie te verwezenlijken.