Na ons de zondvloed

Civis Mundi Digitaal #40

door Jan de Boer

Ongeveer 3 miljoen jaar geleden kende de atmosfeer een concentratie van CO2 te vergelijken met die van nu. De waterpeil van de oceanen was toen 10 tot 30 meter hoger dan nu. Alleen al dat feit zou alle bellen moeten doen gaan rinkelen.

Op de klimaatconferentie november 2015 in Parijs werd door alle landen besloten dat  de opwarming van de aarde niet meer dan 1,5 tot 2 graden zou mogen bedragen om catastrofale klimaatveranderingen tegen te gaan. In dat kader werd besloten dat op vrijwillige basis en op in feite volkomen onbetrouwbare CO2-uitstootgegevens ieder land het zijne zou bijdragen om de uitstoot van CO2 te beperken.Ieder land stelde daartoe een plan op die jammer genoeg geen enkele samenhang vertonen en nu door de betreffende landen geratificeerd ( moeten) worden.

De IPPC, de Intergouvernmental Panel on Climate Change, heeft al direct laten weten dat deze inspanningen absoluut ontoereikend zijn, dat de inspanningen verdrievoudigd zouden moeten worden om dit doel te bereiken. Het is hoogst onwaarschijnlijk dat dat gebeurt, want onze huidige economie kan dat niet aan, laat staan dat de mensheid ook bereid zou zijn tot een uiterst sober leven.  Dus moeten we volgens deze beslist niet revolutionnaire klimaatdeskundigen rekenen op een opwarming van de aarde aan het eind van deze eeuw met tenminste 5 graden met als gevolg een stijging van de zeespiegel met  rond één  meter en catastrofale  klimaatveranderingen die het leven van honderden miljoenen mensen drastisch zullen raken, ook in Nederland. Er zijn overigens klimaatdeskundigen die deze verwachtingen te optimistisch vinden en uitgaan van een opwarming van de aarde met 7 tot 8 procent.

De IPPC heeft tot voor kort moeten constateren dat zijn verwachtingen helaas te rooskleurig

waren, omdat men er van uitging dat  het grote continent Antartica met zijn ijslagen met een dikte tot 5000 meter ( !) en temperaturen tot - 70 graden daardoor voldoende stabiliteit zou hebben om niet getroffen te worden door de opwarming van de aarde . Dat in tegenstelling met het veel en veel kleinere Groenland. Maar geconstateerd is dat grote gletschers in het westen van  Antartica smelten : een proces dat niet meer tegen te houden is.. De temperatuur van het zeewater zal stijgen, zeestromingen als de Warme Golfstroom die  Europa leefbaar maakte , zullen verwijnen en de stijging van het zeewaterpeil kan volgens een studie van de  Universiteit van Washington  wellicht oplopen met een 4 meter per eeuw.

Natuurlijk is nog veel onbekend en onzeker met name wat betreft de snelheid en de omvang van dit proces, dat de kaart van de aarde drastisch zal veranderen. Dat hangt mee af van de concentratie van broeikasgassen in de atmosfeer, niet alleen van  CO2 , ook van methaan en andere broeikasgassen die in het klimaatverdrag van Parijs " vergeten "zijn. Er zijn sombere studies waarin uiteindelijk het zeeniveau met 58  meter stijgt.........Natuurlijk zijn er optimisten die er wat opgevonden hebben zoals het overigens serieuze Instituut Potsdam: per jaar 1000 miljard kubieke meter zeewater oppompen en naar het centrum van Antartica pompen. Helaas weet niemand wat daarvan weer de gevolgen zijn, maar wel is uitgerekend dat deze "oplossing" de energie van 1300 nucleaire reactors vereist .... Nee, er is geen reden tot veel optimisme. Inderdaad: na ons de zondvloed.