De atoombom van Noord-Korea
Civis Mundi Digitaal #45
door Jan de Boer
Noord- Korea heeft een politiek systeem gedomineerd door de dynastie Kim. De huidige leider Kim Jong-un heeft zijn rivalen laten vermoorden. Hetzelfde lot treft hen die in de uitoefening van hun taak falen op één uitzondering na: de ingenieurs. Als er een mislukte raketlancering is of als een nucleaire test niet loopt zoals hij zou moeten, dan nog worden de verantwoordelijke ingenieurs niet gedood. Kim Jong-un mag een wrede heerser zijn, hij is niet gek. Hij weet dat ingenieurs een niet veel voorkomende beroepsgroep zijn, die je moet sparen. Alles wordt gedaan om hun werk gemakkelijk te maken. Zo is er in Pyonggyang een heel wetenschappelijk complex gebouwd waar zij goed kunnen leven met ook het nodige vermaak. En de financiële bronnen om hun nucleair en ballistisch programma te verwezenlijken zijn onuitputtelijk. De ingenieurs zijn dan ook de meest loyale aanhangers van Kim Jong-un.
De wereld houdt zijn adem in en Trump dreigt Noord-Korea aan te vallen voordat het met atoomkoppen bewapende raketten heeft die de Verenigde staten kunnen aanvallen. Een anti-raketschild door Amerikanen gebouwd en tot groot ongenoegen van vooral China geinstalleerd in Zuid-Korea moet een atoomaanval van Noord-Korea verhinderen. De door de Verenigde Naties ingestelde economische sancties tegen Noord-Korea hebben geen enkel succes om Kim Jong-un te overtuigen dat Noord Korea met zijn nucleaire ontwikkelingen moet stoppen.
Noord-Korea heeft een zeer gesloten economisch systeem dat niet of nauwelijks afhangt van handelsbetrekkingen. Meer dan 80 procent van de Noord-Koreaanse export gaat naar China in de vorm van steenkool en mineralen. Als China de economische sancties tegen Noord-Korea in de praktijk zou steunen, zou dat een zekere invloed op de Noord-Koreaanse economie hebben. Maar China blijft handelen met Noord-Korea, is als de dood voor een ineenstorting van het bewind van Kim Jong-un, dat ook gevaar voor China met zich brengt.
Noord-Korea gaat dus rustig door met zijn nucleaire raketprogramma. Kim Jong-un mag dan een wrede dictator zijn, hij is niet gek, zei ik al. Hij waakt ervoor dat zijn raket-programma niet als duidelijk doel Zuid-Korea of Japan heeft. De afgeschoten raketten vallen in zee, waarmee hij aan wil tonen dat ook de Verenigde Staten getroffen kunnen worden, maar dat hij een directe confrontatie met de Verenigde Staten uit de weg gaat. Het is dus eerder een technische dan een politieke escalatie.
Gezien het falen van al meer dan twintig jaar diplomatieke acties om Noord-Korea af te laten zien van zijn nucleaire raketprogramma, gebiedt mijns inziens de realiteit een andere benadering van Noord-Korea, ook om ondoordachte aanvalsideeën van Trump te torpederen, die ten minste een regionale nucleaire oorlog tot gevolg kunnen hebben.
Noord-Korea dientt door de internationale gemeenschap als atoommogendheid erkend te worden en vervolgens moet geprobeerd worden Noord-Korea weer te intregreren in het non-profilatieverdrag inzake kernwapens. Het risico dat Noord-Korea zijn atoomwapens inzet is uiterst gering, hooguit zal het een reactie zijn van een op de knieën gedwongen mogendheid.
Het grootste gevaar schuilt in de toename en wildgroei van atoommogendheden. Als Noord-Korea economisch in zwaar weer komt, is het niet ondenkbaar dat het zijn nucleaire technologie aan wie dan ook verkoopt. De prioriteit van de Verenigde Naties dient dan ook in eerste instantie gericht te zijn op het verhinderen van verspreiding en verkoop van Noord-Koreaans nucleair materiaal en vervolgens op het daadwerkelijk gebruik van atoomwapens.
Om dat te bereiken moet er met Pyonggyang onderhandeld worden en een inspectie-stelsel ingesteld worden binnen het kader van het internationale non-profilatie verdrag inzake kernwapens. Dat houdt in dat er veel concessies aan Noord-Korea gedaan zullen moeten worden. Het is dezelfde onderhandelingsweg die gevolgd is met Iran: van zero -nucleaire verrijking naar zero -kernbom. Tot hoever concessies aan Noord-Korea daarbij gedaan moeten worden, hangt met name af van Trump die het doel moet definiëren en hoe daar te komen. Met de bedenking dat alle andere wegen naar een nucleaire catastrofe leiden.