Gedichten over de kosmische dimensie
Civis Mundi Digitaal #46
door Piet Ransijn
www.wtnschp.be/blog/fun-fact-friday/fff-hoezo-niets-niemand-kosmos
De innerlijke gids
In ons hart brandt zacht een vlam
van teder licht en warme liefde
Het glinstert soms in onze ogen
en tintelt in ons bloed door onze huid
In de stormwind van de wereld
werd die vlam haast uitgeblazen
Maar altijd bleef de zielenvonk
verlangen naar het Licht
Meestal zachtjes gloeiend in ons hart
soms ontbrandend in verterend vuur
Het leven kende dan geen rust noch duur
Het hunkerde naar hoger hemels licht
In de gezegende aanwezigheid
van de innerlijke goddelijke gids
zwelt de vlam tot een groot licht
dat hart enziuel en geest verlicht
Door ons lichaam en de ruimte om ons heen
naar mensen, dieren, dingen om ons heen
straalt een groot en godgelijkend licht
verenigd met ons kleine kinderlijke licht
haast onweerstaanbaar sterk de wereld in
Ondergedompeld in het onbegrensde licht
wordt het ik een marionet van het grote Zelf:
het grote transparante Licht
waarin alles en iedereen zich beweegt
in een onderliggend veld van eenheid
dat vanuit ons hart en ziel en zelf
de wereld om ons heen omvat
Vlodrop, Zuid-Limburg 1996
Ter gelegenheid van Guru Purnimah het feest van de ’volheid van de guru’ (purna=vol):
Guru Dev, Swami Brahmananda Saraswati de leermeester van Maharishi Mahesh Yogi
Los van God, de kosmische dimensie* 2017 04 16 Pasen
Dewereld lijkt nu los van God
Alsof hij niet door God gedragen wordt
Stuurloos door een eindeloze leegte tolt
Gevaarlijk langs een steile afgrond rolt
Het heiligste en machtigste gegeven
dat ooit in deze wereld leefde
het dierbaarste en hoogste goed
is onder onze messen doodgebloed*
De noordelijke en westelijke volken
met hun messen, zwaarden en dolken
en hun scherp en eigenzinnig intellect
hebben God geleidelijk opzij gezet
Wanneer ons hart weer levend wordt
is de wereld niet meer los van God
Laten wij deemoedig aan God vragen
of hij ons en onze wereld nog wil dragen
De wereld raakte afgesneden
van een hoger heilig weten
De meeste mensen wisten alles beter
Wilden niets meer van God weten
Er werden verwoestende dingen gemaakt
De wereld is toen uit balans geraakt
Men ging ver van God vandaan
in een sterk gefragmenteerd bestaan
Naarstig zocht men stukjes van een puzzel
die in het hoofd is door elkaar gehusseld
De grote zin van het geheel is zoek geraakt
Er werden surrogaten en idolen gemaakt*
Men heeft een huichelachtig geloof beleden
Valse goden en profeten werden aanbeden
Er was geen echte eerbied meer
Men ging voor eigen roem en eer
Men geloofde in zelfgeschapen zaken
in dingen die men zelf kon maken
Wat men maakte was vaak destructief
Men had de mensen noch de wereld lief
Het was de machtigen te doen
om eigen rijkdom, eer en roem
God werd benut voor onderdrukking
Levend geloof kwam in verdrukking
Gods levende aanwezigheid
raakte men gaandeweg kwijt
Er werd een betere wereld beloofd
van mysterie en mystiek beroofd
Het welzijn dat men moest ontberen
zou weer overvloedig wederkeren
Men nam het heft in eigen hand
en zette heersers aan de kant
Koningen mochten soms nog blijven
maar hadden niets meer voor te schrijven
Mensen liepen achter leiders aan
die onverdraagzaamheid voorstaan
Dan misschien toch liever een God
die in ieder mens aanbeden wordt
Wanneer ons hart weer levend wordt
komt de voeling terug met God
We voelen dan weer de frequentie
van een kosmische dimensie
die alles en iedereen omhult
onze hang naar eenheid vervult
De alomtegenwoordigheid
van Gods koninkrijk
zoals dat vroeger heette
in een dieper heilig weten
Een zich geborgen weten
in een meer omvattend zijn
waarin wij leven, bewegen en zijn
*God is hier niet bedoeld als antropomorf mensachtig persoon, maar meer als voorstelling van het ’kosmische’, dat ons bevattingsvermogen te boven gaat, wie oif wat het ook mag zijn
*Nietzsche, Der tolle Mensch, Fröhliche Wissenschaft, aphorisme 125 over de dood van God
*Zie Erich Fromm, De gezonde samenleving over afgoderij en vervreemding
Het leven op aarde 2017 04 16 Pasen, de viering van de opstanding uit de dood
Geboren worden lijkt soms erger
vanuit een ander perspectief dan sterven:
in een lichte wereld gaan wonen
gelijkend op het land van onze dromen
Sterven is het einde niet
Het is maar net hoe je het ziet
Ten prooi aan aardse droefenis
lijkt het lichaam een gevangenis*
Scheiding bij het sterven lijkt op schijn
als zielen met elkaar verbonden zijn
Vertoeven in een wereld van licht
lijkt minder erg dan aardgebonden plicht
De wereld van de grove aardse stof
is voor de verfijnde zielen vaak te grof
Het leven hier op aarde is vaak zwaar
Men gunt vaak weinig aan elkaar
De liefde waar wij uit zijn geboren
gaat door sterven niet verloren
Liefde is ons diepste wezen
van waaruit wij weer genezen
*Dit lijkt op de visie van Pythagoras en de Pythagoreërs en andere stomingen.
Anderzijds is het lichaam ook op de vatten als de tempel van de ziel en bioedt het leven op aarde ontwikkelingsmogelijkheden die elders niet voorhanden zijn, waarvan optimaal gebruik wordt gemaakt wanneer het leven tot het einde wordt geleefd met al zijn kansen, beproevingen en onzekerheden.
Amelia Bauerle, Paolo and Francesca, 1902 Naar Dante, Divina Commedia
Nader dan mijn hart 2017 04 04 Voor mijn zus, vrij naar Jallal al din Rumi, beroemd Perzisch dichter 13e eeuw,
die ook zijn geliefde verloor zoals vele dichters: o.m. Dante, Goethe en Novalis
Hij is mij nader dan mijn hart
mijn ziel en alles wat ik had
Ik voel mij nu verward
en ben nu weer alleen
sinds hij verdween
Hoe kom ik er doorheen?
Toen vernam ik naar ik meen
een stem die zachtjes zei
met wondervol erbarmen:
O luister toch naar mij
Jij bent nu weer alleen
toch lig je in mijn armen
Dante, Divina Commedia. Een blik in andere sferen. Gravure van Gustave Doré
Total Knowledge: syllables and sacred lore 2017 04 18 Lelystad
After the synthesis of a course in Total Knowledge
Reality has many aspects
present in our consciousness
creating a mystery of unity
fragmenting in diversity
as physics tells in mathematics
and Vedic science in its linguistics
In numbers and in syllables
representing the dynamics
of this miraculous creation
as a kind of intellectualization
in schemes and figures of diversity
*********
The map is not the territory
Reality remains a mystery
There always is a kind of gap
between reality and the map
When I fell into the gap
I happened to forget the map
which is a puzzle for the intellect
whereas transcendence is direct
It’s simply what you are
when you simply are aware:
awareness, nothing more
No syllables, no sacred lore
Kosmische kinderen 2017 05 04 Na een dag bij onze kleinkinderen
Een eindeloze blauwe hemel in hun ogen
neemt de bloemen en de vogels in zich op
Hun wondervolle wereld is nog niet onttoverd
Hun hart stroomt nog van blijdschap over
Het scheidende verstand heeft zich nog niet ontpopt
Hun wereld valt nog niet uiteen in dingen en begrippen
Het splijtende verstand beheerst nog niet hun lippen
Hun ogen zijn nog vol verwondering
die onmerkbaar op hun opa overging
Een ongedeeld geluk is nog hun deel
Het straalt nog uit hun blauwe ogen
Hun leven speelt nog in een groot geheel
Door hun betoverdende grote ogen
wordt onze ziel door hen bewogen
Een warme golf stroomt door ons heen
een gevoel dat lang geleden ooit verdween
Maar af en toe is teruggekomen
en toen ons weer heeft meegenomen
In de glimlach in hun dromerige ogen
straalt een hemels kosmisch licht
van hun betoverdend en blij gezicht
“Wat houdt een mens nog over
van het licht waaruit hij is ontstaan...
een kind is zoveel dichter bij
de aarde dan de grote mensen.
En bij de hemel zo dichtbij,
hij komt er nog maar net vandaan”*
*Slot van een gedicht van Jan Willem Schulte Nordholt
Uit: Een lichaam van aarde en licht, Bert Bakker/Daamen, Den Haag
