Etiketten, een contrareactie

Civis Mundi Digitaal #47

door Lidwien Schuitemaker

Waarom laten we massaal migranten toe? van Hendrik Bruins is een reactie naar aanleiding van mijn artikel Vluchtelingenstromen naar Europa. Einde van het humanisme? Het is jammer dat Bruins bepaalde dingen in mijn artikel leest die er niet in staan, en mijn analyse onbevredigend, onvolledig en niet serieus te nemen vindt maar niet ingaat op mijn argumentatie. In plaats daarvan plakt hij diverse etiketten op mijn artikel en op groepen mensen. Bruins heeft het over “eigen cultuur” en “eigen identiteit” die wordt vernietigd. Wat bedoelt hij hiermee? Onze koningin verkondigde in 2007 dat ‘de Nederlandse identiteit’ niet bestaat. Veel burgers kunnen we volgens Bruins “met recht naïef noemen”. Schuld aan de huidige politiek van toelaten van een massale groep vluchtelingen geeft hij de linkse regeringspartners, kerken en organisaties als Vluchtelingenwerk en Amnesty International?!

Mijn bewering dat bepaalde toppolitici van de EU een voor de VS gunstige politiek uitvoeren waar veel geld mee te verdienen is, noemt hij “vergezocht en onaannemelijk”. Ik zou hier verzuimen man en paard te noemen en zaken door elkaar halen. De wereldeconomie is volgens Bruins niet zo simpel en overzichtelijk als ik deze voorstel. Van een centrale regie zou geen sprake zijn. In plaats van deze beweringen nader uit te werken komt Bruins met een andere verklaring voor de huidige vluchtelingenpolitiek: de sinds de jaren 50 en 60 ontstane beweging van het jezelf wegcijferen (assertiviteitscursussen, het inclusieve denken, het sociale denken). De economische oorzaken achter de plotselinge toestroom van miljoenen vluchtelingen en de miljarden die hieraan verdiend worden laat Bruins buiten beschouwing.

“Het Westen wordt verantwoordelijk gesteld voor vrijwel alles wat misgaat in de wereld. “En ons slavernijverleden wordt ons elk jaar weer aangewreven … .” Peter Stuyvesant mag onze held niet meer zijn. Wij moeten ons volgens Bruins ook schamen voor de VOC. “Het zijn vooral westerse intellectuelen, wetenschappers, progressieve politici die het Westen in de beklaagdenbank hebben gezet. Die dus in feite zichzelf schuldig hebben verklaard. Dit is in de kern, een popi jopie taal, het weg-met-ons-syndroom.“ Het lijkt erop dat Bruins de klok zou willen terugzetten naar de tijd dat ons koloniale verleden nog geroemd werd als ‘bijbrengen van cultuur’.

“Velen zullen niet eens in staat zijn om de fundamenten van onze eigen identiteit te omschrijven … .” “Maar soms wordt het teveel, zoals bij de komst van weer een AZC of bij de discussie rond zwarte Piet en barst het protest heel even los.” “Je zou bijna jaloers worden op die landen die leiders hebben die nog wel opkomen voor de nationale cultuur en het eigen belang zoals Hongarije en Polen.” Dat de Hongaren en Polen geen moslimvluchtelingen willen opvangen heeft echter niet te maken met hun leiders, maar met hun geschiedenis van oorlog tegen het Ottomaanse Rijk en 150 jaar bezetting van Hongarije door moslims.

“Is onze cultuur ten dode opgeschreven?” “Maar dan zal het te laat zijn want de migranten zijn gekomen om te blijven en vermenigvuldigen zich snel en er komen er steeds meer.” “Waar gaan we naartoe? Het meest waarschijnlijke is een soort Libanon of Balkan en wij mogen alleen maar hopen voor ons nageslacht dat het vreedzaam blijft.” Met deze fatalistische conclusie eindigt Bruins zijn artikel, in plaats van uit te zoeken wie de veroorzakers van de huidige vluchtelingenproblematiek zijn en wat hiertegen gedaan kan worden. Dit is na te trekken door de geldstromen te volgen. De recente ontvangst van de Amerikaanse multimiljardair Soros door de EU top, is hiervan een voorbeeld. De mensen kunnen zich ontworstelen aan de greep van de miljardairs - die 99 procent van de bezittingen in de wereld in handen hebben -  door wetten te maken die hun bezit en macht beteugelen. Dat diegenen die het geld bezitten de macht hebben om te bepalen wat in de wereld gebeurt (wapenhandel, oorlogen, mensenhandel …),  is geen complotdenken maar een constatering van de feitelijke situatie.