Antisemitisme wordt weer "normaal" in Frankrijk

Civis Mundi Digitaal #55

door Jan de Boer

De bekende uitgeverij Gallimard in Frankrijk gaat zonder bijgaand commentaar de antisemitische geschriften van de Franse schrijver Céline, een actief aanhanger van Nazi-Duitsland, weer uitgeven, hetgeen tot met name in intellectuele kringen veel opschudding en kritiek leidt. Bij een oplevend en dagelijks aanwezig antisemitisme vraag ik mij ook in gemoede af wat een dergelijke uitgave en dan ook nog zonder bijgaand kritisch commentaar voor zin heeft. Mijns inziens kan het alleen maar de groeiende dagelijkse en vrijwel "normaal" geworden Jodenhaat versterken in een land dat altijd al een antisemitische traditie heeft gekend.

Antisemitisme is een dodelijke ziekte die voortduurt en kennelijk niet uitgeroeid kan worden. Voor de tweede keer is in het openbare park van de stad Bagneux het monumentje ter herinnering aan Iland Halimi vernield, die omdat hij een jood was in 2006 werd gekidnapt en na 24 uur vreselijke martelingen werd vermoord. Wandelaars vonden het vernielde monument overdekt met antisemitische leuzen en een hakenkruis. Het antisemitisme manifesteert zich hier niet alleen met moorden als op Halimi of met de slachtpartij op de Joodse school in Toulouse en in de joodse zaak Hyper Cacher in Parijs. Officiële cijfers tonen duidelijk de ernst en omvang van dit probleem aan: een op de drie racistische handelingen in 2016 in Frankrijk was gericht tegen een jood, terwijl de joden nog niet één procent van de Franse bevolking uitmaken. Maar deze op zich al meer dan alarmerende cijfers zeggen lang niet alles over de omvang van het antisemitisme, want heel veel slachtoffers van antisemitische verbale of licht gewelddadige agressie doen geen aangifte uit angst voor wraak of omdat ze - nog erger - er aan gewend zijn. "Het dagelijkse antisemitisme is al zo ver heen op weg van terreur, dat lichte vormen van agressie niet meer worden gemeld," staat in het laatste rapport van de " Service de Protection de la Communauté Juive". Niet meer laten merken dat je jood bent, is normaal geworden. Veel joden die dagelijks uitgescholden worden, in de flats hun hal beklad zien met bedreigende leuzen of vijandige groepen bij de ingang van de flat zien, geven eerder de voorkeur aan om in alle stilte te verhuizen dan uitingen van haat en represailles ook overdag te ondergaan. Veel joodse ouders protesteren niet meer tegen de " doodverklaring" van hun kinderen op openbare scholen maar laten ze inschrijven op al of niet joodse particuliere scholen.

De nieuwe golf van antisemitisme is begonnen in 2000 en met de tweede "intifada" in de Palestijnse gebieden. De aanwezigheid en de komst van joodsvijandige islamitische vluchtelingen in de laatste jaren is er ook niet vreemd aan hetgeen in andere West-Europese landen eveneens te merken zal zijn. Waar eerst synagogen en joodse scholen doelwit waren van antisemitische uitingen, zijn het - nu deze gebouwen beschermd worden – de mensen zelf, vaak gewoon ook op straat. De laatste tijd vinden er ook steeds meer aanvallen op woningen van joden plaats. Er is duidelijk sprake van een spiraal van antisemitisch geweld. Veel Joden - al of niet eens met de anti-Palestijnse politiek van de Israëlitische regering - zijn dan ook sinds 2000 naar Israël vertrokken, in 2015 waren het er een kleine 8000. Er is nu sprake van een daling wellicht mee door het " plan national de lutte contre le racisme et l’antisémitisme " van de vorige Franse premier Manuel Valls.

Verbale antisemitische uitingen en erger - een met ons bevriende joodse jongen werd geslagen, getrapt en uitgescholden voor "vuile jood" op een café-terras - hebben een grote vlucht genomen met het populair worden van internet en de sociale media. Op internet is er geen enkele rem op antisemitisch geweld. De sociale media, die zeker op dit punt veel te laks zijn, dragen bij aan het alledaags maken van uitingen van haat en daarmee vervolgens aan uitingen van geweld. De Franse "commission nationale consultative des droits de l’homme" onderstreepte vorig jaar nog eens dat in met name de "banlieus", de voorsteden, joden nog altijd en voortdurend het slachtoffer zijn van oude antisemitische vooroordelen die joden koppelen aan macht en geld, nu versterkt door een nieuwe golf van Jodenhaat. En dan te bedenken om het over dit ongebreidelde fantasme van dagelijkse haat te hebben, dat mijn doodarme joodse voorouders van moederskant, destijds gevlucht voor een pogrom uit Rusland, een uiterst moeilijk leven in Nederland hebben geleid ......

Overigens onderstreepte deze nationale commissie ook nog eens weer, dat gezien het alledaagse racisme ook mohammedanen in Frankrijk erg moeilijk geaccepteerd worden.

Wat in Frankrijk speelt, speelt ook in andere landen, ook in Nederland. Het is zaak alle krachten te bundelen om dit mensonterende racisme en antisemitisme te bestrijden: een kwestie van werkelijke beschaving.