Civis Mundi Digitaal #55
Van de IJssel naar het IJsselmeer 2016 12 16 Weer thuis bij de IJssel na bezoek aan Lelystad
Afscheid van de IJssel
Het is voor mij alsof de IJssel leeft
omdat zij troost en vreugde geeft
Ik zal je missen als ik weg zal gaan
en ga verhuizen ver van jou vandaan
Geen stroom maakt mij zo blij als jij
Iedere dag ben jij weer mooi voor mij
Wanneer je oplicht in de maneschijn
of in de nevel voor mijn oog verdwijnt
De levensgeest die in jou leeft
en in jouw golven voortbeweegt
stroomt in de deining met jou mee
langs jouw groene oevers naar de zee
Als je uitstroomt in het IJsselmeer
ontmoet ik daar jouw water weer
Ook in de mist en in de regen
kom ik overal jouw druppels tegen
Op weidse vlakten van het IJsselmeer
ontmoeten onze zielen elkaar weer
We blijven met elkaar verbonden
door een onverklaarbaar wonder
Jouw betoverende sprookjessfeer
vibreert ook bij het IJsselmeer
De rijk begroeide uiterwaarden
bedekte jij met aangeslibde aarde
Op de bodem van het IJsselmeer
legde jij een rijk bezinksel neer
Daar kom ik ook jouw sedimenten tegen
Ik kom je niet alleen in mist en regen tegen
Ook in bloemen en in bomen
die uit jouw slib zijn opgekomen
In jouw langgerekte stromingsdal
groeit een welig leven overal
Waar ik woonde mijn leven
overal met jou verweven
In verbinding met jou krijgt het zin
Voor mij ben jij een heilige Godin
Jij bent voor mij een levend wezen
dat telkens troost brengt in mijn leven
In de tijd dat wij bij jou verbleven
heb je mij veel goeds gegeven
Aan jouw oevers heb ik veel gemediteerd
Vele uren in jouw buurt gebivakkeerd
Tot vele verzen heb je mij geïnspireerd
en mij meegaan met de stroom geleerd
Haast dagelijks krijg jij een eerbetoon
zolang ik in jouw stroomdal woon
met de elfjes en de gnomen
die ook aan je oevers wonen
Zolang het kan ga ik nog naar jou toe
Ik voel mij daarvoor nooit te moe
Daarom wil ik bij je blijven komen
Als jij glanst en schittert in mijn ogen
word ik door jou meegenomen
in een stroom van mededogen
Over de IJssel zie Jan Terlouw die een gedicht over de IJssel voordraagt: https://dewerelddraaitdoor.bnnvara.nl/media/381574
Het IJsselmeer
Het gevoel van weleer 2018 01 24
Opeens was het er weer
Het gevoel van weleer
De aanhankelijkheid
en de geborgenheid
van een kind
dat bijna blind
zich overgeeft
aan wie zorg heeft
voor het welzijn
door ervoor te zijn
*******
Zelfstandigheid en eigenheid
zijn is meestal maar betrekkelijk
Mensen kunnen niet zomaar
door het leven zonder elkaar
Er blijft altijd afhankelijkheid
Er is geen zelfvoorzienendheid
En uiteindelijk verglijdt
de individuele eigenheid
voorbij de ruimte-tijd
in onbestemde eeuwigheid
Zoals de stralen van de zon
vindt een ieder daar zijn bron
en in de tijdeloze tederheid
is niets meer dat ons scheidt
Het morgenlicht verschijnt 2018 01 14
Als de Eeuwige (Ge)liefde
aan de horizon verschijnt
de sluier van onwetendheid
in het morgenlicht verdwijnt
worden bindingen doorbroken
als nieuwe liefde is ontloken
Het leven wordt doorzichtig
in het transcendente transparant
en beweegt zich voorzichtig
naar de positieve kant
De zon komt op in het nieuwe land
De sluiers wijken, mist verdwijnt
als het zonlicht stralend schijnt
Er zijn nog wel veel wolken
die het hemelruim bevolken
Zij houden het licht niet tegen
als zij door de wind gedreven
zich bewegen naar de horizon
waar de zon de nieuwe dag begon
Vanuit het nachtelijke duister
gloort de zon in stralend luister
dat het leven overstelpt met licht:
het licht dat ieder mens verlicht* *Johannes 1:9
De stilte en het licht 2018 01 22
De stilte en het licht
die ik ooit heb gekend
en die er altijd is
maar vaak vergeten is
komt af en toe weer boven
Dan daagt het inzicht
Je weet dan weer
dat dit is wat je bent
Dan stroomt iets in je over
Dan hoef je niet veel meer
Er is je al genoeg gegeven
Je wilt dan in die vrede leven
En inzicht in dit licht
voor zover dat is gegeven
aan anderen geven
*******
De wereld van onwetendheid
lijkt de weg volkomen kwijt
Gevangen in een schaduwrijk
verwikkeld in verwoede strijd
met zijn eigen opgeblazenheid
Mensen zijn gevangen
in wensen en belangen
terwijl zij naar geluk verlangen
Zoals ik zelf heb meegemaakt
toen ik de weg was kwijtgeraakt:
De weg naar stilte en naar licht
die af en toe weer bovenkomt
er altijd is en niet vergeten is
Wanneer het wereldse rumoer verstomt
dan daagt het inzicht in het licht
en is er geen gemis en droefenis
Het leven is dan vreugdevol
kinderlijk eenvoudig liefdevol
En niets lijkt dan te dol
Uitgestoken hand 2018 01 11 Na oppasdag tussen het verhuizen door
Soms deel je even
in een kinderlijke wereld
waar problemen niet bestaan
Waarom zijn wij er niet gebleven?
Waarom zijn wij eruit gegaan
in de gecompliceerde wereld
van onafgemaakte taken
die strijden met de tijd
om tijdig af te maken
Of is er een Voorzienigheid
die ons op weg begeleidt?
Die soms precies op tijd
ons van een last bevrijdt
Een uitgestoken hand
komt dan naar onze kant
Soms komt er ongevraagd
een antwoord op een vraag
Alsof er iets is dat je draagt
als je wordt uitgedaagd
Het vraagt van onze kant
ook een uitgestoken hand
En te zijn toegewijd
aan de Voorzienigheid
om je te willen laten dragen
in ootmoed en in overgave
Zonder tegenstand en strijd
aan wat anderen ons vragen
Ook de eigen uitgestoken hand
te willen zien in ruim verband
gericht op hogere taken
om het leven te vervolmaken
Op jezelf zijn 2018 01 05
Je komt soms op jezelf te staan
Je moet zelf de kou door gaan
Er helpt geen lieve moeder aan
Weinig mensen zijn ermee begaan
druk bezet met hun bestaan
waarin ze zelf de kou door gaan
Ieder mens heeft ook een eigen leven
om zijn voorkeur aan te geven
Zo heeft ieder mens een eigen zijn
Hoe dan ook: het mag er zijn
Wie veroordeeld is alleen te zijn
in de kerker van zijn eigen zijn
vindt daar soms een staat van zijn
waarin de begrenzingen vervagen
Inzichten gaan steeds meer dagen
als een antwoord op zijn vragen
Niet meer met zichzelf verlegen
blijkt het kruis uiteindelijk een zegen
In de rust van het alleen zijn
wordt bewust wat er mag zijn
en dat anderen er mogen zijn
ook wanneer zij anders zijn
Er is geen oordeel meer
geen etiket vanuit een leer
Er is dan wat er is
Er is dan geen verweer
ook al doet iets zeer
Vreugde, pijn en droefenis
lossen op in dat wat is
in een staat van zelfbewustzijn
waarin alles wat er is mag zijn
**********
Ook degenen die zijn overleden
delen in die staat van vrede
Het verdriet van hun afwezig zijn
mag er in die staat ook zijn
Soms komt dan een geluk je tegemoet
vanuit het diepst van je gemoed
Je krijgt weer volop levensmoed
Alsof wat tegen zit er niet toe doet
Je voelt je als het ware weer gedragen
vanuit diepere bewustzijnslagen
zonder wie dan ook erom te vragen
of je bij een ander te beklagen
Je voelt van binnen vaste grond
Draait niet meer in kringen rond
Laat ook geen beslag meer op je leggen
door wat anderen vinden of je zeggen
Want de meesten zijn als blinden
die hun weg niet kunnen vinden
Velen roepen in het duister
en ze willen dat je luistert
Mensen willen hun gevoelens uiten
gaan zich daarbij soms te buiten
Luister dan met mededogen
zie de toestand onder ogen
Mensen willen hun gevoelens delen
voor zover zij kunnen velen
Kom hen daarin tegemoet
In het diepst van ons gemoed
is vrede en geluk in overvloed
Penfriend: vriendschap op papier 2018 01 02
Er is een vriend die altijd tijd heeft
Aan wie je wat er in je leeft
altijd kunt toevertrouwen
zonder je te hoeven in te houden
en die zich nergens aan stoort
Hij zegt je na met ieder woord
en lijkt het eens met wat hij hoort
Hij geeft alleen geen antwoord
omdat hij je stem niet hoort
en wat je zegt in stilte smoort
Het is een vriendschap op papier
geschreven met een pen op dit papier
Transcendent is wat je bent 2017 12 31
Hoewel je velen kent
lijkt het of je ook alleen bent
Omdat je niemand kent
die je begrijpt zoals je bent
Wat ik ben dat weet ik ook niet
Iets in mij dat niemand ziet
Geen vreugde of verdriet
maar iets dat niemand kent
Want wat je werkelijk bent
blijft haast ieder onbekend
Het gaat boven het verstand
Men noemt het transcendent
Het lijkt ongrijpbaar transparant
iets wat het oog niet ziet
Ook het denken kent het niet
Het gaat het binnenste te buiten
en kan zich slechts in stilte uiten
Geheel onzichtbaar is het daar
Maar niemand kijkt ernaar
Iedereen bekijkt de buitenkant
maar heeft het zelf niet in de hand
en vat het niet met zijn verstand
Soms heeft men een gevoel
van wat ik eigenlijk bedoel
Een onuitsprekelijk weten
dat velen zijn vergeten
Waardoor je op mijzelf bent
terwijl ik vele vrienden kent
Maar eigenlijk niet iemand kent
die je begrijpt zoals je werkelijk bent
Behalve enkelen misschien
die iets van je wezen zien
voorbij de grens van het gemoed
waar men ook zichzelf ontmoet