4 op 10 in gevangenis is moslim

Civis Mundi Digitaal #61

door Lode Goukens

Een Oost-Vlaamse advocaat Abderrahim Lahlali (van Marrokaanse origine) die voor de christendemocraten in de gemeenteraad zetelt van een provinciestadje verklaarde in een talkshow na de aanslag in Luik dat in Belgische gevangenissen ongeveer 10.000 gevangenen zitten en dat 40 procent daarvan moslim is.[i] Hij beklaagde zich over het feit dat moslims geen zielenzorgers uit eigen middens op bezoek kregen. De advocaat verdedigt enkele bekende en gekliste terroristen en Syrië-strijders. In de Zevende Dag van 3 juni bevestigde de Belgische minister van justitie, Koen Geens, die cijfers.

Figuur 1 gevangenisbevolking in vergelijking tot 2008. Eurostat gaf aan dat België en Duitsland steevast geen cijfers communiceren en dus de Europese gemiddelden onbetrouwbaar zijn

Dat dergelijke cijfers geen volkswoede en betogingen veroorzaakte is eigenlijk opmerkelijk. Gezien de feiten dat veroordeelden voor misdrijven of misdaden waar minder dan drie jaar gevangenisstraf op staat zelfs niet meer naar de gevangenis moeten in België en dat een groot deel anderen met enkelband thuis zitten, gaat het hier dus over het ergste uitschot denkbaar. Moordenaars, zware gewelddadige boeven en gangsters, verkrachters om maar een idee te geven. Geen ordinaire winkeldieven, junks en dergelijke dus. De overheid houdt niet van statistieken over geloof, maar de groep moslims in de Belgische bevolking is niet groter dan 10 procent. Dus pakweg 1 miljoen op een bevolking van 11,4 miljoen inwoners. De minister zou liever hebben dat de gewone burger denkt dat de draaideurcrimineel die vier mensen vermoordde tijdens zijn penitentair verlof toevalligerwijze moslim werd en de terreurmoorden onder de categorie van freak accidents zouden komen te vallen. Het gaat echter niet over die ene fanaticus, maar over het hele leger dat blijkbaar voor een overbevolking van de gevangenissen zorgt zodat justitie een potentiële terrorist 19 keer enkele dagen verlof uit de gevangenis kon geven.

Uiteraard kunnen beroepsapologeten honderden redenen bedenken om die oververtegenwoordiging in de gevangenissen te verklaren. Het neemt niet weg dat de kleine criminaliteit die niet afleesbaar is in die detentiecijfers al decennia gedomineerd wordt door bepaalde etnische groepen en bij die groepen zoals Marrokanen, Albanezen, Somaliërs enzovoort zijn bijna allemaal islamitisch. Kortom de misdadigers in België hangen in bijna één op twee van de gevallen de islam aan. Oftewel viermaal te veel op basis van hun aantal binnen de ganse bevolking. Deze situatie zal niet anders zijn in landen zoals Nederland, Duitsland, Spanje en Frankrijk. Eurostat heeft hierover geen statistieken, dergelijke statistieken moet blijkbaar stoemelings uit de mond van een islamitische advocaat van terroristen opgetekend worden.

De beroeps-do-gooders die beweren dat het met sociale achterstelling te maken heeft, beledigen niet alleen alle andere sukkelaars die in meerderheid eerlijk of toch geweldloos zijn. De redenering gaat niet op dat het een economisch probleem is. In het verleden toen de armoede weliger tierde en de dozijnen sociale vangnetten niet bestonden, deed zich nooit een situatie voor waarbij 40% van de zware criminelen communist, socialist of anarchist was.

Die moedwillige blindheid bij politici en regering is vervelend, want de burger weet al lang dat de criminele cultuur die aan de basis ligt van die extreme oververtegenwoordiging slechts op twee zaken kan duiden: enerzijds een diepgewortelde islamitische clancultuur die misdaden buiten de eigen clan als positief beschouwt voor de clan — en dus al wie profiteert binnen die gemeenschap medeplichtig maakt — en anderzijds het onuitsprekelijke genetische element. Sedert de Tweede Wereldoorlog is het absoluut not done om het genetische argument nog te gebruiken. Op zich vreemd, want bijna elke ziekte of afwijking wordt tegenwoordig genetisch verklaard. De genetische diversiteit die ADHD, autisme of homoseksualiteit verklaart is algemeen aanvaard, maar dezelfde analyse dat bepaalde mensen gewoon door-en-door slecht zijn omwille van foute genen blijft taboe. Het zou nochtans het enige acceptabele excuus zijn en getuigend van veel meer intellectuele eerlijkheid dan zogenaamde discriminatie, sociale achterstelling en andere onmeetbare zaken. Mocht discriminatie bijvoorbeeld de oorzaak van criminaliteit zijn dan valt wel op dat vrouwen nooit een grote groep vormden in gevangenissen voor geweldsdelicten, terwijl ze de grootste gediscrimineerde groep vormden tot pakweg de jaren 1960. Genen die onderscheid maken qua geslacht voor het activeren van pervasief asociaal gedrag bestaan echter niet.

Wie dus nadenkt over die genetische factor komt al snel uit het probleem. Indien het genen zouden zijn dan zouden moslimvrouwen even erg moeten zijn dan moslimmannen. Zelfs de grootste nul in statistiek zal met de natte vinger kunnen bevestigen dat niet ‘Marrokaanse’ of ‘Albanese’ genen dus de oorzaak kunnen zijn van het excessief crimineel gedrag bij moslims. Let wel het omgekeerde kan daarentegen wel bewezen worden. Namelijk dat de meeste mensen ongeacht hun afkomst of genen door de band geen gewelddadige criminelen zijn. Van het miljoen moslims in België is het merendeel dus niet crimineler dan de niet-moslims. In essentie kan dus gesteld dat mensen eerst mens zijn en dan pas christen, jood of moslim. De universele rechten van de mens zijn geen uitvinding, maar aangeboren reflexen van het sociale dier homo sapiens.[ii] Vandaar het adjectief “universeel”.

De enige verklaring die dus over blijft is dat de moslimcultuur voor dit onevenwicht zorgt in de gevangenispopulatie. Een moslimcultuur die geweldsdelicten niet als asociaal beschouwt indien de slachtoffers geen moslims zijn. Dit is een sektarische redenering en zou op zich grond genoeg moeten zijn om de islam als gevaarlijke sekte te verbieden. Wereldgodsdienst of niet. In West-Europa worden sektes per definitie verboden omdat ze mensen misbruiken en maatschappelijk onwenselijke situaties veroorzaken. Het statuut van wereldgodsdienst vrijwaart de islam van dergelijke juridische stappen. Die redenering is echter even waanzinnig als het goedpraten van mensenoffers bij de Maya’s, de Azteken of de Feniciërs. Dat waren ook grote godsdiensten, maar niemand zou accepteren dat die in West-Europa ingevoerd werden. De ironie wil trouwens dat de moslimregimes de mensenrechten op vele vlakken openlijk verwerpen, tenzij het in hun voordeel uitpakt. De conclusie dat veel moslims in West-Europa criminaliteit tegen de oorspronkelijke niet-islamitische bevolking niet erg vinden en dus ook geen sociale druk uitoefenen op de eigen geloofsgenoten is zo vanzelfsprekend dat het verbazend is dat de enige kritiek hierop kwam toen moslims niet unisono de terreuraanslagen in Brussel, Paris of Berlijn veroordeelden. Ook in Luik kwam die veroordeling door de moslimgemeenschap niet en de politici deden zelfs geen moeite meer om op de moslims op te roepen om standpunt in te nemen.

Figuur 3 mensenrechten in kaart gebracht door Max Roser[iii]

De vraag is natuurlijk of iets gedaan kan worden aan die sociaal ontwrichtende impact van de islam op onze West-Europese maatschappij. Allerhande partijen zullen roepen dat deportatie en gesloten grenzen de oplossing zijn. Heel misschien is het een oplossing voor de overbevolking in de gevangenissen, maar godsdienst en nationaliteit zijn twee verschillende zaken en het is geen uitvoerbare oplossing en het is tevens fundamenteel oneerlijk jegens de meerderheid van goede mensen die toevallig moslim zijn.

Toch moet de maatschappij zichzelf verdedigen. Indien de moslims een probleem vormen dan moet de overheid doortastend optreden.[iv] Het verbieden van de islam is geen optie, maar het verbieden van het geven van overheidsgeld aan islamorganisaties die geen duidelijke en ondubbelzinnige afstand nemen van de criminele cultuur in woord en daad is wel gerechtvaardigd. Het weigeren van bouwvergunningen, het screenen van de geldstromen en het verbieden van buitenlandse donaties aan geloofsgemeenschappen is perfect mogelijk. Net als de Raad van State in Nederland bevestigde dat burgemeesters een buurtverbod kunnen opleggen aan bepaalde imams omdat ze de openbare orde verstoren. De tijd van pamperen lijkt echt wel voorbij.

Wat echter niet kan is een gemeenschap straffen omwille van bepaalde leden. Al zijn die leden dan zo talrijk dat ze bijna de helft van de criminaliteit voor hun rekening nemen. De overheid dient al haar burgers te beschermen en dat is in eerste instantie tegen criminaliteit. De overheid faalt hier schromelijk in. Zolang de overheid niet besluit de halfslachtige houding tegenover de criminele moslims aan de kant te zetten en daadkrachtig maar fair op te treden heeft de overheid geen legitimiteit meer. In plaats van de burgers smoesjes op de mouw te spelden moet de overheid de zaken benoemen, kwantificeren en moslimgemeenschap ermee confronteren. De keuze is aan de moslimgemeenschap zelf. Ofwel maken ze schoon schip in eigen huis, ofwel trekken ze de conclusie dat hier geen plaats is voor asociale en criminele minderheden.

Bibliografie

Aronson, Elliot. 1992. The social animal. 6th ed, A Series of books in psychology. New York: W.H. Freeman.

Huntington, Samuel. 1997. Botsende beschavingen. Cultuur en conflict in de 21ste eeuw. Antwerp: icarus.