Het eeuwige non-respect voor vrouwen

Civis Mundi Digitaal #63

door Jan de Boer

Ik sta volledig achter de beweging “metoo” die naar ik hoop met steeds meer succes wereldwijd het seksueel lastigvallen en misbruik van vrouwen bestrijdt. Maar daarmee zijn we er natuurlijk nog lang niet. Uiteindelijk is om het eeuwige non -respect voor vrouwen te lijf te gaan een emancipatieproces van vrouwen en vooral ook mannen noodzakelijk zoals voorgesteld door de actiegroep Man-Vrouw Maatschappij opgericht door Hedy d’Ancona en de veel te vroeg overleden Joke Kool- Smit van wie ik mij de indringende woorden herinner: " Als iedereen voor zichzelf opkomt, wie komt er dan voor ons allen op?" Misbruik en non -respect voor vrouwen hebben altijd heel griezelige en soms ook heel vreemde achtergronden met uiteindelijk altijd als triest resultaat een sociale en maatschappelijke catastrofe. Neem in dat geval als voorbeeld het tekort van een kleine 200 miljoen vrouwen in Azië als gevolg van een volledig ondoordachte en discriminatoire bevolkingspolitiek met alle gevolgen van dien.

Na de tweede wereldoorlog zag in de Verenigde Staten een machtige anti-geboorte beweging het licht. De rijke blanke mannen waren van oordeel dat het hoge aantal armen op onze planeet een ernstig gevaar was voor het behoud van hun rijkdom. Via programma’s gefinancierd met miljoenen dollars door machtige stichtingen (Ford, Rockefeller, etc.) besloten ze de bevolking van de opkomende landen aan te sporen om minder kinderen te krijgen. In de jaren 1960 organiseerde het grotendeels door de Verenigde Staten gefinancierde “Bevolkingsfonds van de Verenigde Naties” (UNFPA) uitgebreide campagnes ter controle van de geboorten in India, Zuid-Korea, China, Vietnam… Ook nu besteedt de UNFPA nog meer dan 60 procent van zijn budget aan deze kwestie.

In 1968 publiceerde de Amerikaanse bioloog Paul Ehrlich zijn anti-geboorte boek “The Population Bomb” waarin hij waarschuwde voor een overbevolking van onze planeet, dat een geweldig succes had. Deze buitengewoon vrouwvijandige campagnes met gedwongen abortussen en sterilisaties werden nog versterkt door het culturele aspect dat in heel veel Aziatische families een jongen beschouwd werd en nog steeds grotendeels beschouwd wordt als een geluk en een meisje als een ramp. Bij afwezigheid van een sociaal-zekerheidssysteem was het hebben van een zoon een oudedagsvoorziening. Deze campagnes werden gesteund door de rijke machthebbers in deze landen die ook bevreesd waren hun rijkdom met de armen in hun land te moeten delen.

Deze campagnes hebben tot gevolg gehad dat er nu, met name in Azië, er een tekort is van een kleine 200 miljoen vrouwen om een altijd gewenst sekse-evenwicht te hebben. Het tekort aan vrouwen heeft een onvoorstelbaar geweld tegen vrouwen ontketend. Kleine meisjes worden op klaarlichte dag ontvoerd en verhandeld als toekomstige gedwongen echtgenotes, vrijgezelle mannen kopen vaak in het buitenland - een vrouw en delen deze met mannelijke familieleden, veel verkrachtingen van vrouwen etc. Vrouwen worden beschouwd als koopwaar. En ondertussen veroudert de bevolking zonder voldoende vervanging wat ook economisch grote problemen geeft. Nu is deze bevolkingspolitiek totaal omgeslagen, maar het zal nog tientallen jaren kosten voordat er weer een sekse-evenwicht is bereikt. In China is het één-kind beleid afgezworen. In Zuid- Korea waar in de jaren 1960-2010 het vruchtbaarheidscijfer van 6 tot 1 kind per gezin daalde, wordt nu op alle manieren abortus afgeraden en verhinderd, in Inda krijgen nu gezinnen waar een meisje geboren wordt, financiële compensatie en worden ook met alle middelen de indertijd gepropageerde en vaak met geweld toegepaste abortus en sterilisatie bestreden. Vrouwen blijven ondergeschikt aan bevolkingspolitiek: een totaal gebrek een respect voor het vrouw-zijn.

Dit mag in Nederland niet spelen, maar daar zijn net als in andere westerse landen fenomenen die getuigen van non-respect voor vrouwen. Neem bijvoorbeeld de talrijke pornosites op internet, waar de vrouw seksueel ondergeschikt is aan en gebruikt wordt door een of meerdere mannen. Zij dragen een vernederend beeld van de vrouw uit met stereotypen wat betreft seksualiteit: vrouwen met altijd kaalgeschoren vagina’s, mannen overgeproportioneerd en met een voortdurende erectie met steeds dezelfde acties, meestal ruwe handelingen, altijd onderworpen vrouwen, etc. Mogen volwassenen hier geen problemen mee hebben, recent onderzoek in Frankrijk wijst uit dat bij veel kinderen dat wel het geval is en zij zich een beeld van man- vrouw en seksualiteit eigen maken dat een aantal kinderen, volwassen geworden, blijvend kenmerkt. Eén van de onderzoekers verzuchtte: “Wij strijden ervoor dat vrouwen (seksueel) niet lastig gevallen worden op straat, terwijl tegelijkertijd deze porno-video’s vrijelijk door kinderen bekeken kunnen worden…” In Engeland wordt serieus gewerkt aan een verbod voor pornosites voor minder dan 18-jarigen met zware straffen voor de eigenaars van deze sites. Maar helaas blijven er toch altijd talrijke mogelijkheden om blokkeringen te omzeilen.

Voor het bereiken van een werkelijk wederzijds respect van mannen en vrouwen, hebben we actiegroepen als die van Man Vrouw Maatschappij meer dan ook hard nodig.