De "Indian Summer" van een Aziatische wereldmacht

Civis Mundi Digitaal #63

door Jan de Boer

De zeer nationalistische hindoe premier Narendra Modi en de Zuid-Koreaanse president Moon Jae-in hebben samen begin juli dit jaar de fabriek van Samsung, de grootste producent van smartphones ter wereld, in een voorstad van New Delhi ingewijd. De Indiase regering hoopt het land in een gigantisch mondiaal industrieel centrum te veranderen zoals dat in China in veertig jaar tijds is gelukt. De markt van portables is daarbij de meest belovende in de wereld. Met meer dan 400 miljoen gebruikers, is deze al groter dan die in de Verenigde Staten. Binnen vijf jaar kan het aantal gebruikers in India gemakkelijk verdubbelen.

India hoopt en verwacht met zijn 1,3 miljard inwoners een economische reus en even machtig als zijn Chinese rivaal te worden. Philippe Escande laat in Le Monde weten dat India afgaande op de laatste gegevens van de Wereldbank daartoe al een aardig eind op weg is. Zijn bruto binnenlands product (BBP) is al groter dan dat van Frankrijk en Engeland. India als vijfde wereldmacht, kent al jaren een forse economische groei zoals 7,5 procent in 2017. Dat is beter dan in China en vier keer zo groot als in Frankrijk en het Britse Koninkrijk. Een ander goed teken is volgens de Wereldbank het feit dat India met 70 miljoen inwoners die met minder dan 1,9 dollar per dag moeten zien rond te komen, niet meer de wereldkampioen armoede is. Dat is nu Nigeria met 87 miljoen inwoners die in bittere armoede leven. Volgens de intolerante religieuze populist Modi - hij moedigt openlijk aanslagen op onder meer moslims aan en andere religies als het christendom moeten zich aanpassen aan de nationalistische religieuze hindoe-gebruiken - is de Indiaanse tijger nu dankzij hem echt wakker geworden. Laat die tijger dan op zijn vier poten staan, India is in vergelijking met China nog altijd een economische kabouter. Lagen in 1989 de BBP’s van beide landen nog op een zelfde niveau van rond de 300 miljard dollars, China heeft sindsdien met zijn economische openstelling naar de wereld India verre overvleugeld met meer dan 12.000 miljard dollars, terwijl dat land is blijven steken op 2579 miljard dollars.

Voor mij is het ook de vraag of een land waar een corrupt populistisch en fanatiek religieus regime de absolute dienst uitmaakt de voorwaarden voor een werkelijke gezonde en duurzame economische ontwikkeling aanwezig zijn. Ik denk dat dat niet het geval is. Philippe Escande zwijgt ten onrechte daarover in alle talen.

Goed, de binnenlandse markt van India is immens, maar arm en heel slecht georganiseerd.

Zo worden veel Indiase Staten al jaren door droogte geteisterd en honderden vrijwel aan hun lot overgelaten boeren plegen uit pure wanhoop jaarlijks zelfmoord. De economische groei van het aan fossiele brandstoffen arme land hangt ook sterk af van de energieprijs. De huidige stijging van de prijs van een vat olie zal deze groei zeker afremmen en daarmee ook de publieke uitgaven op het gebied van een uiterst noodzakelijke infrastructuur. Om niet geheel van olie afhankelijk te zijn, importeert India ook geweldige hoeveelheden steenkool uit onder meer Australië waar het onlangs de tot dusverre grootste kolenmijn het daar door luchtvervuiling verduisterde daglicht heeft laten zien ondanks alle fraaie woorden over milieubehoud. Het Indiase bankensysteem is om het zacht uit te drukken overdekt met zeer dubieuze schulden en belastingen worden slecht geïnd. Enzovoort, enzovoort.

Lange tijd heeft men mijns inziens volkomen terecht het verschil in ontwikkeling van India en China verklaard uit een verschil van organisatie en vooral ook cultuur. Goed, de alfabetisering van de Indiase bevolking gaat vooruit maar met 70 procent blijft het steken op Afrikaans niveau en blijft ver achter de 95 procent in China. In dit nog altijd zeer vrouwvijandige land werken steeds minder vrouwen, het percentage van aan de arbeidsmarkt deelnemende vrouwen - toch een teken van economische vooruitgang, zelfstandigheid en democratie - bedraagt nu rond de 25 procent, dus twee keer minder dan gemiddeld in Europa en China.

Er moet dan ook nog heel wat gebeuren op allerlei gebied in India wil deze door Narenda Modi aangekondigde “Indian Summer” geen begin van de winter zijn.