Civis Mundi Digitaal #72
08-11-2018
PERSBERICHT
Tot ons grote verdriet hebben wij vernomen dat onze dierbare vriend, schrijver en arts
Dr. Hans C. Moolenburgh sr
op 93-jarige leeftijd is gestorven.
Hans Moolenburgh leefde naar eigen zeggen al vijfenzestig jaar in geleende tijd. In een winternacht in de Tweede Wereldoorlog wist hij op blote voeten door de sneeuw aan de Duitsers te ontkomen. Tijdens de onderduik die daarop volgde, ontmoette hij zijn grote liefde, die zijn vrouw zou worden: Anna IJzerman.
Gedreven door een enorme behoefte om mensen te helpen, werd Hans Moolenburgh arts. Al snel reikte zijn blik verder dan de reguliere medische wetenschap die hij tijdens zijn studie had opgedaan. Hij verdiepte zich in talloze alternatieve therapieën en vulde zijn reguliere praktijk aan met de behandelwijzen waarvan hij de resultaten bewezen achtte. Zo professionaliseerde hij zich in de loop der jaren in de behandeling van vaccinatieschade bij kinderen in en de complementaire kankertherapie.
Wie bij Hans Moolenburgh op praktijk kwam, wist zich gekend als persoon. Hij nam de tijd voor iedere patiënt en paste op ieder van hen een persoonlijk afgestemde behandeling toe – het ging hem niet om symptoombestrijding, maar om de aanpak van de oorzaak van het probleem.
Zijn weigering in medische hokjes te denken, en zijn in vele ogen onconventionele wijze van praktijkvoering, riep ook de nodige weerstand op. Maar eenieder die met hem in debat ging, kwam erachter dat hij zich niet liet intimideren door titels of bedreigingen en moest het afleggen tegen zijn gedegen kennis die hij kon onderbouwen met harde feiten.
Zo heeft Nederland het aan Hans Moolenburgh te danken dat ons drinkwater niet is gefluorideerd. In een bizarre strijd tegen bedrijven en overheid, die in een jongensboek niet zou misstaan, wist een kleine artsengroep te voorkomen dat het giftige fluoride aan ons water zou worden toegevoegd. Nog tot vorig jaar werd Hans Moolenburgh internationaal gevraagd om zijn ervaringen en kennis over fluoridering te delen in een strijd die steeds weer de kop op steekt, van het Verenigd Koninkrijk tot Israël.
Strijdbaar, bijzonder eigenwijs, erudiet en altijd vol verhalen – zo zullen de meeste mensen Hans Moolenburgh zich herinneren. Maar bovenal als een man die de gezondheid van de mens boven alles stelde en er niet voor terugdeinsde daarbij heilige huisjes omver te werpen, een man die op liefdevolle wijze ieder mens als uniek individu zag en door wie iedere patiënt zich gezien voelde, en een man die iedereen via zijn geschriften de middelen in handen wilde geven een zo gezond mogelijk leven te leiden.
Wij missen een vriend, vol warmte en humor. Het was een grote eer en een buitengewoon genoegen Hans Moolenburgh in ons leven te hebben.
Wij wensen zijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen veel sterkte met dit grote verlies.
Jean Christophe Boele van Hensbroek en Jesse Goossens
Uitgeverij Lemniscaat