'Penguins save millions'

Civis Mundi Digitaal #119

door Michel van Hulten

   Het hiernavolgende artikel bestaat uit drie delen. Eerst geeft de auteur een inleiding, bespreking en commentaar op twee artikelen die verschenen in een publicatie van het Tax Justice Network en het Australische ABC net. Vervolgens is een artikel integraal opgenomen, zij het zonder de illustraties. Het andere kunt u via een link openen en lezen. 

In de bijlage een mededeling over een scriptieprijs op het gebied van Financieel Economische Criminaliteit.

Andres Knobel, Penguins hold millions Tax Justice Network  < info=taxjustice.net@mlsend.com >

Deel 1 Inleiding
Het loont om af en toe rond te kijken naar wat over onze landsgrenzen gepubliceerd wordt. Dan zien we ook dat er nu veel meer bekend is dat gerelateerd is aan ‘financial crime’ dan 30 jaar geleden. Zoals in dit artikel van Tax Justice Network gebaseerd op feiten en feitelijk onderzoek. Niet op onderbuikgevoelens van ‘waarnemers’ die ‘percepties’(hersenspinsels’) hebben, maar die wel gezien worden als experts. Met hun onderbuikgevoelens leveren ze de basis voor de Corruption Perceptions Index (CPI) van Transparency International. Daar staan Noorwegen en Australië vrijwel altijd in de top tien en als ze dat niet halen dan toch wel samen met Duitsland in de top twintig (zie wat hierna over deze landen gemeld kan worden).
Uit het hier volgende artikel van Tax Justice International’ (auteur Andres Knobel) valt andere informatie te halen. Bovendien wil ik aandacht vragen voor wat er specifiek in de volgende Engelstalige tekst gemeld wordt over Nederland (ter geruststelling: in deze rapportage wordt Nederland niet genoemd als ‘belastingparadijs’).
Mijn conclusie is nu al dat er een Kamerlid nodig is om onze Belasting-bewindspersoon te vragen hoe het staat met een en ander als Nederlandse betrokkenheid bij belastingontduiking en -ontwijking.
Dat moet dan wel een Kamerlid zijn dat het jarenlang volhoudt om zich in deze materie te verdiepen.

Prangende vragen

Wat zijn bij lezing de meest prangende vragen die opkomen? De citaten zijn afkomstig uit het artikel van A. Knobel
1. ‘Rente-inkomen’ van Duitsers in Nederland
Wat mij zeer interesseert is meer kennis te verwerven omtrent het vastgestelde inkomen (genoemd wordt  ‘rente inkomen’) dat Duitsers verwierven in Nederland. Een bedrag dat omhoog schoot in 2019 naar €10 miljard, van €615 miljoen in 2018. In dezelfde orde van grootte steeg ook bij de Saudi’s hun inkomen, van €2 miljoen in 2018 naar €5.3 miljard in 2019. Andreas Knobel voegt hier zijn vraag in: ‘wat doen die Duitsers daar dan?’
Wij zouden in het bijzonder ons moeten afvragen ‘wat doen ze in Nederland om er zoveel inkomen te halen?’ (en zo plotseling zoveel meer?)
          ‘Between 2018 and 2019, Germans’ reported income (eg interest income) in financial institutions in France, the Netherlands and Saudi Arabia jumped exponentially. In France, from 851 million to 114 billion Euro; in the Netherlands from 615 million to 10 billion Euro; and in Saudi Arabia from 2 million to 5.3 billion Euro. It’s worth investigating what kind of business Germans are doing there.’
2. Nederlanders verdienen meer dan klanten van elders op Duitse bankrekeningen.

Een tweede zeer belangwekkend gegeven is dat Nederlandse rekeninghouders samen veel meer geld verdienen in Duitse banken op hun rekeningen dan klanten van welke andere nationaliteit dan ook. Voor Nederlandse rekeninghouders wordt een totaal genoteerd van €198 miljard, terwijl nummer twee, Oostenrijk (ook een buurland) niet verder komt dan €3.2 miljard.
- Staat die €198 miljard bij onze Belastingdienst genoteerd als ‘geld(inkomen) elders’?
- Is dit een bevestiging van de zeer nauwe verbondenheid van de Nederlandse met de Duitse economie?
- Is die verbondenheid wederkerig? Hoe zit dat dan met Oostenrijk?
              ‘Highlights of non-residents’ holdings in German financial institutions.
Replicating 2018 results, Dutch account holders are making way more money in German banks than any other nationality of account holders. The reported income belonging to Dutch account holders in German financial institutions was 198 billion Euro. The second from the top, Austrian account holders, amounted to just 3.2 billion Euro.’
3. Maar pas echt interessant wordt dit artikel als je doorklikt naar voetnoot i die ik heb aangebracht. Onderaan dit bericht neem ik in extenso een tweede bericht over dat Tax Justice verbond met het bericht dat ik nu en hier weergeef: Australische banken melden rekeninghouders die op onbewoonde eilanden wonen zoals het Noorse eiland Bouvet en vermelden zelfs 20 rekeningen in het Zuidpoolgebied.
          ‘Australian banks have identified account holders as residing in uninhabited islands including Norway’s Bouvet Island, whose “only vertebrate residents are thousands of seals, seabirds and penguins”. ( ….. ) There are also 20 accounts from account holders of Antarctica. If these mistakes are present in a country transparent enough to publish statistics, it’s troubling to think what worse mistakes may be present in much more secretive countries.‘

Rapportage door banken

Nederland heeft zich gecommitteerd aan het CRS-Common Reporting System net als 110 andere landen (de bron meldt als aantal 113 en bij name 111 landen als ‘signed and committed’). Een toegevoegde lijst met 45 namen van ontwikkelingslanden en enkele landen voortgekomen uit de Sovjetunie, lijkt zoiets als een wachtlijst te zijn. Van betekenis is dat alle landen die tekenden feitelijk ook alle betekenisvolle banken omvatten (en dus feitelijk het gehele wereldbankverkeer) en het zijn de banken die moeten rapporteren.
Uit de hierna volgende informatie blijkt dat banken veel weten en ook veel rapporteren, maar nog lang niet alles. En ook van alles wat gerapporteerd wordt, staat nog niet vast dat de gegeven informatie ook echt de werkelijkheid weergeeft. Voor Nederland zou het van belang kunnen zijn te weten of alle Nederlandse gegevens wel kloppen en ervoor te zorgen dat die gegevens net zo transparant aangeboden worden als nu al gedaan is door Australië en Duitsland.
Verderop in dit artikel (onder ‘Australian statistics’) wordt weliswaar aangegeven dat het gehele  rapporteringssysteem erop gebaseerd is dat correct de echte verblijfsplaats van de rekeninghouders met hun bankgegevens wordt gemeld zodat Australië de partnerlanden binnen het rapporteringssysteem correct kan informeren. De rekeninghouders kunnen dan in hun thuislanden door de eigen Belastingdienst correct worden aangeslagen, maar of deze vooronderstelling klopt, weten we niet. Kan bevestigd worden dat Nederland de Australische gegevens ontvangt van alle Nederlandse rekeninghouders die hun verblijfplaats in Australië hebben? En als dat zo is, wat gebeurt er dan met die gegevens door onze Belastingdienst? Wordt er dan belasting geheven?

Namen rekeninghouders geheim

Uit de bankgegevens wordt nu al de conclusie getrokken dat de bankrekeningen met hoge saldi aan de top staan van de lijsten uit de belastingparadijzen, ‘secrecy jurisdictions’, waar de lokale wetten het mogelijk maken de rekeninghouders geheim te houden.
Nummer Een op de 2019 Lijst staat dan Marshall Islands, met een balansgemiddelde van $2.9 miljoen op 164 rekeningen, in totaal een half miljard dollars. Onwaarschijnlijke cijfers voor een land met 60.000 inwoners en een per capita inkomen van US$ 4,000. De bankcijfers duiden er eerder op dat het geld in de Australische rekeningen niet komt van mensen die er ook wonen. Het belastingpercentage op de Marshall Islands verklaart mogelijk veel: tussen 8 en 12% op persoonlijk inkomen en 3% op bedrijfsresultaten.
De top tien belastingparadijzen die worden gerapporteerd zijn, na en naast Marshall Islands als ‘Tuvalu, the British Virgin Islands, Jersey, the Cayman Islands, Bermuda, Antigua and Barbuda, Guernsey, Saint Kitts and Nevis, en Gibraltar’.

Deel 2 Andres Knobel
Penguins hold millions in Australian banks: revealing trends from Australian and German banking statistics

Published: 14 December 2021,

Tax Justice Network  < info=taxjustice.net@mlsend.com >;
Losses to OECD tax havens could vaccinate global population three times over, study reveals (mailerlite.com)

Automatic exchange of bank account information (the A of the ABCs of tax transparency - https://taxjustice.net/faq/what-are-the-abcs-of-tax-justice/ ) is a crucial tool to tackle offshore wealth and tax evasion by disclosing to tax authorities information on the foreign bank accounts held by each country’s taxpayers. It also provides useful data to reveal offshore strategies used by those taxpayers to hold wealth abroad. As described in this blog post and further explained in this brief, banking data can reveal information such as Latin American elites preferring companies while Brits opt for discretionary trusts.

But not everyone can enjoy the benefits of the automatic exchange of banking data. The OECD system for exchanges, called the Common Reporting Standard (CRS), still excludes lower income countries https://blogs.worldbank.org/opendata/new-world-bank-country-classifications-income-level-2020-2021 . For authorities of these excluded countries, the best they can hope for is that financial centres will publish basic statistics on bank accounts https://taxjustice.net/collections/automatic-exchange-of-information-statistics/ disaggregating information by country of residence of the account holder. This data is insufficient for them to determine the identity of any taxpayer, but it provides basic data for analyses and trends.

Thanks to support from the Tax Justice Network Australia and Tax Justice Network Germany, Australia and Germany published the first batch of statistics in 2020. In 2021 both countries updated their statistics regarding 2019 (Australia in a machine readable format!). Here are some highlights.

Australian statistics: account holders “resident” in uninhabited islands

Most countries require their financial institutions to collect and report information on account holders as long as they are resident in a country participating in the OECD automatic system (the rationale for this is that if the account holders are resident in a non-participating country their information cannot be shared with their authorities, so why bother collecting their data). This means that Swiss banks collect and report information on German or Brazilian account holders to authorities, but not on Bolivians because Bolivia isn’t participating in the OECD automatic system. However, Australia is among the transparency champions  https://www.bing.com/search?pc=CBHS&ptag=N4103D090118A9DFA1A1FF2&form=CONBDF&conlogo=CT3210127&q=the+transparency+champions   (together with Argentina, Estonia and Ireland) who apply the so-called “widest” approach, where information on all non-residents is collected and reported to authorities, even if authorities from these “widest” countries (eg Australia), cannot yet exchange the information on the residents from non-participating countries such as those from Bolivia.

Thanks to this disclosing of data on any non-resident (regardless of whether their country is participating in the OECD system), Australian statistics reveal a really problematic situation: Australian banks have determined that many account holders live in uninhabited islands. To understand the gravity of this, one must consider that the whole system relies on banks and other financial institutions determining the (real) residence of their account holders (usually where they live or where they are incorporated in the case of an entity, assuming that this is also where they are tax resident) and sending the banking data to their corresponding country so that authorities of those countries can verify if the foreign accounts have been reported and the corresponding taxes were paid. Determining the real residency is already challenged by the abuse of golden visaswhich allow individuals to pretend they are residents of secrecy jurisdictions so that their information is sent to the wrong country. Australian statistics, however, point at something worse.

As described by this article [https://www.abc.net.au/news/2021-10-22/common-reporting-standard-tax-office-bouvet-island-bank-accounts/100556452][i], Australian banks have identified account holders as residing in uninhabited islands including Norway’s Bouvet Island, whose “only vertebrate residents are thousands of seals, seabirds and penguins”. The account balance corresponding to Bouvet Island amounts to more than 2.4 million Australian dollars. In addition, close to one million Australian dollars also correspond to another uninhabited island, the Herald Islands and McDonald islands. There are also 20 accounts from account holders of Antarctica. If these mistakes are present in a country transparent enough to publish statistics, it’s troubling to think what worse mistakes may be present in much more secretive countries.

In addition, the usual suspects continue to have a big role in holding offshore funds in Australian banks. By calculating an average account balance size (account balance divided by number of accounts), the typical tax havens still top the ranking (without much change from 2018). Account holders from the Marshall islands hold on average $2.9 million in each account, followed by Tuvalu, BVI, Jersey and Cayman Islands. (To put things in perspective, account holders from the US have on average an account balance of $141,000). This was the only possible estimate given that Australia only publishes the number of accounts and their account balance by country, without distinguishing between individuals and corporate account holders, or informing on the annual income of these accounts.

German statistics: the UK, Switzerland and Canada refuse to be included

On the bright side, Germany publishes information on accounts held by non-residents in German financial institutions (as Australia does) as well as on German taxpayers’ holdings abroad. It discloses the number of accounts and account balances per country of residence (like Australia) but Germany also discloses the account’s income. However, unlike Australia which publishes information on all 248 jurisdictions, Germany doesn’t publish the details of account holders who are resident in countries excluded from the OECD system. This means that we cannot know how many accounts from “uninhabited” islands have been reported by German banks. This also means that authorities from excluded countries such as Bolivia don’t get even aggregate data on the holdings by Bolivians in German banks. What’s even more troubling is that Germany doesn’t even publish statistics regarding all countries participating in the OECD system. As described by the next extract from the German non-machine readable statistics (it’s a pdf and therefore hard to process by researchers), some secrecy jurisdictions (with an * instead of a value) refuse to have even aggregate statistical data on their residents published by Germany, even though this data belongs to Germany.

We have written about this in our previous blog on Germany’s 2020 statistics (where the same problem happened). In essence, we consider that aggregate statistics should be public because they don’t compromise anyone’s identity (you cannot know that British John Smith has an account in a German bank, let alone how much he has, just by publishing that “Brits have in total $100 M in German banks”). However, Germany asked countries if it was ok to publish statistics and many said no: Switzerland, the UK, Canada, Bermuda, Belgium, Isle of Man, Japan, South Korea. To put this in perspective, even the UAE, Jersey, Cayman Islands or BVI allowed Germany to publish statistics on their residents’ holdings in German banks.
One could argue that information sent to Germany by say Switzerland (about Germans’ holdings in Swiss banks) belongs to Switzerland and that’s why Germany should ask for permission. But information held by German banks in Germany (sent to German authorities by these German banks) should belong to Germany, regardless of whether it refers to German or Swiss or British account holders, so the * that blocks information from some countries (below) is plainly wrong.

Below are some observations of German statistics (after manually processing the data from the pdf they published), considering both accounts held by Germans abroad and accounts held by non-residents in Germany.

a) Highlights of German taxpayers’ foreign holdings

-Since 2018, Germans’ total account balance in Jersey dropped by 98 per cent, from 180 billion Euro to merely 2.9 billion Euro in 2019. One could wonder if this drop is a consequence of the transparency enabled by these statistics and the focus on Jersey by German news articles from last year. It would be good to know where the money went.
-Between 2018 and 2019, Germans’ reported income (eg interest income) in financial institutions in France, the Netherlands and Saudi Arabia jumped exponentially. In France, from 851 million to 114 billion Euro; in the Netherlands from 615 million to 10 billion Euro; and in Saudi Arabia from 2 million to 5.3 billion Euro. It’s worth investigating what kind of business Germans are doing there.

-The top destinations for average account balances (total account balance divided by number of accounts)  include the usual secrecy jurisdictions, though the average account balance in Jersey dropped substantially. (The average account balance in Jersey was 14 million Euro in 2018 and dropped to 220,000 Euro in 2019). The 2019 ranking of top destinations for average accounts held by Germans includes: Guernsey (second in 2018), Cayman Islands, Anguilla, Mauritius, Turks and Caicos, St. Lucia, St. Kitts, Monaco, Jersey and BVI.

b) Highlights of non-residents’ holdings in German financial institutions

Replicating 2018 results, Dutch account holders are making way more money in German banks than any other nationality of account holders. The reported income belonging to Dutch account holders in German financial institutions was 198 billion Euro. The second from the top, Austrian account holders, amounted to just 3.2 billion Euro.

The average account balance is also similar to 2018 data. The ranking is headed by Jersey account holders (an average account balance of 1.2 million Euro in German banks) followed by Guernsey, Monaco, Liechtenstein, Luxembourg, Cyprus, Malta, Panama, Andorra and Gibraltar.

Conclusion

Statistics are a crucial transparency tool which should be published by all countries, following the examples of Australia and Germany. They allow authorities from excluded countries to obtain basic data about their residents’ offshore holdings, at least to get them interested in trying to join the system or even to make requests for information. Statistics allow authorities and international organisations to supervise the exchange system, find trends to foster investigations (eg “where did the German money in Jersey banks go to?” or “why are Dutch account holders reporting way more income in German banks than anyone else?”). They also allow civil society organisations and journalists to find red flags and investigate (eg “banks are determining account holders as resident in uninhabited islands”) as well as to hold authorities to account (eg “why are banks still reporting account holders as resident in uninhabited islands for a second time?”).

The author, Andres Knobel, is Lead Researcher Beneficial Ownership for the Tax Justice Network. He studied Law at the University of Buenos Aires and was an exchange student at Columbia University in New York. He completed his Master’s degree in Law and Economics at Di Tella University, focusing on tax law and public policy. His work focuses on beneficial ownership, offshore trusts and automatic exchange of banking information