Europa

Civis Mundi Digitaal #121

door Jan de Boer

Zaterdag 2 april

Peiling Ifop-Fiducia Paris Match, LCI en Sud Radio van woensdag 30 maart, en vervolgens daaronder 31 maart en 1 april.

Macron 28% Marine le Pen 21,5% Eric Zemmour 10,5%, Valérie Pécresse 10,5% Mélenchon 15% Jadot 4,5% Roussel 4% Anne Hidalgo 2%

Macron 28% Marine Le Pen 21% Eric Zemmour 11% Valérie Pécresse 10% Mélenchon 15,5% Jadot 4,5% Roussel 4% Anne Hidalgo 1,5%

Macron 28% Marine Le Pen 21,5% Eric Zemmour 11% Valérie Pécresse 11% Mélenchon 15% Jadot 4,5% Roussel 3,5% Anne Hidalgo 1, 5%

De oorlog in de Oekraïne speelt duidelijk Marine Le Pen in de kaart. Zij heeft vanaf het begin haar kaart gezet op het begip koopkracht dat met de oorlog in de Oekraïne en de toenemende inflatie HET onderwerp in deze verkiezingen is. Economisch links met verder een nu liefst verborgen extreem -rechts populistisch programma en een gepolijst optreden tijdens haar meetings is zij in opmars. Zij heeft haar achterban ook verbreed met 12% hogere leidinggevenden (kaderpersoneel) en 14% gepensioneerden. Wat ook helpt is het identitaire optreden van Eric Zemmour die niet veel meer te vertellen heeft dan « le grand replacement ». Mocht Marine Le Pen met Macron de eerste ronde overleven, krijgt ze dan de steun van La Reconquête van Eric Zemmour voor de tweede ronde? Hun onderlinge verhouding is zacht gezegd niet best, maar er schijnt in de coulissen toch iets te gebeuren. Mocht er in het kader van een toekomstige herstructurering van rechts na de verkiezingen nu toch deze steun voor Marine Le Pen gerealiseerd worden, dan ziet het er voor Macron minder rooskleurig uit. Overigens zij opgemerkt dat – op Chirac na – in deze vijfde republiek nog nooit een president een tweede mandaat wist te krijgen.

Te meer omdat Macron politiek « geplaagd » wordt met torenhoge bedragen uitgekeerd aan raadgevende bureau’s als Mc Kinsey tijdens zijn eerste mandaat – is het ambtenarencorps daartoe onvoldoende uitgerust? – raadgevende bureaus die over hier hun verdiende honderden miloenen euros’ nooit belasting betaald hebben!! (Macron is kwaad dat daarover vragen gesteld zijn), met het nationalistische « oproer » op Corsica (dat hij altijd de rug heeft toegekeerd en nu ineens bekeerd schijnt te zijn voor (verdere) autonomie wat hem niet in dank wordt afgenomen door veel politici) en ook de twijfels over zijn vermogen waarnaar twee journalisten onderzoek naar hebben verricht.Er is het vermoeden dat de bank Rothschild via de toen daar werkende Macron een operatie ter waarde van 9 miljard in 2012 heeft bewerkstelligd welke de bank 45 tot 135 miljoen euro opleverde, Macron zou als verantwoordelijke voor deze operatie een bedrag van 5 tot 10 miljoen euro verdiend hebben. Het is bekend dat Rothschild alltijd een belangrijk deel van de verdiensten in fiscale paradijzen onderbrengt.. De beide journalisten hebben door het zeer mistige plaatsingsbeleid van de bank niet aan kunnen tonen dat het hier ook de waarschijnlijke 5-10 miljoen euro van Macron betreft, maar bij hun blijft het vermoeden en dat kan tegen Macron uitgespeeld worden omdat hij bij de aanvaarding van zijn ambt als president dit niet heeft opgegeven maar slechts een bedrag van en 70.000 euro (een ieder moet openheid gegeven over zijn of haar financiële situatie).

In het kamp van Macron, de LREM, maakt men zich ook ongerust over het feit dat Macron zich kennelijk niet weet zich te hernieuwen en het zelfde liedje zingt als in 2017. Inderdaad stelt hij zich weer op als een monarch en dat doet met zijn geliefde verticaliteit van de macht weer het ergste Jupiter-gedrag vrezen. Daarmee wordt voor de zoveelste keer aangetoond dat Frankrijk geen republiek maar in feite een monarchie is, waarin de monarch onaantasbaar is.

Mélenchon heeft aangekondigd zijn achterban (deze vertegenwoordigt – een sterk punt - alle sociale klassen: 15% hogere leidingggevenden, 18% intermediair werkende personen als advocaten, 19% ambtenaren en 17% arbeiders) raadplegen als Marine Le Pen het in de tweede ronde tegen Macron op moet nemen om een officeel standpunt in te nemen of hij haar wel of niet gaat steunen. Onderzoek wijst uit dat éénderde van zijn aanhang dan voor Marine Le Pen kiest. Merkwaardig want hij heeft zacht gezegd nooit enige sympathie getoond voor extreem-rechts. Toch weer een teken van haat tegen de samenleving klievende Macron?. Maar als de achterban van Marine Le Pen na de regionale verkiezingen van 2021 haar opnieuw (deels) in de steek laat door niet bij de stembus op te dagen, is het ook goed mogelijk dat Mélenchon de tegenstander wordt van Macron in de tweede ronde. Enfin, zoals ik al eerder zei: er kan in de komende laatste anderhalve week nog van alles gebeuren.

UPDATE woensdag 6 april.

Dit is mijn laatste update voor de eerste presidentsverkiezingsronde op 10 april, omdat het vlak voor de eerste ronde verboden is - nu met ingang van 9 april - peilingen te publiceren, kandidaten moeten zich stil houden, etc. Dus mijn volgende UPDATE is het becommentariëren van de eerste ronde.

Peiling Ifop-Fiducia Paris Match, LCI, Sud Radio maandag 4 april,dinsdag 5 april., woensdag 6 april

Macron 27,5%  Marine le Pen 22% Eric Zemmour 10%  Valérie Pécresse 10%  Mélenchon 15,5%  Jadot 4,5%  Roussel 3%  Anne Hidalgo.2%

Macron 27%  Marine Le Pen 23% Eric Zemmour 9,5%  Valerie Pecresse 9,5%  Melenchon 16,5%  Jadot 4,5%  Roussel 3%  Anne Hidalgo 2.5%

Macron 27%  MARINE Le Pen 23,5% Eric Zemmour 9%  Valérie Pécresse 9%  Mélenchon 17,5%  Jadot 4,5% Roussel 2,5%  Anne Hidalgo 2%

Ik heb tot dusverre de andere kandidaten die twee procent of veel minder in de peilingen halen niet vermeld maar zij kunnen in een tweede ronde nog een heel kleine rol spelen door zich te voegen bij één van de kandidaten die de eerste ronde gewonnen hebben.

Afgelopen weekend heeft Macron voor 30.000 aanhangers zijn grote rede gehouden, veel Jupiter- achtige zelfvoldaanheid en publiciteit voor hemzelf en vooral tegen extreem-rechts met name tegen Marine Le Pen die hem op de hielen zit. Tijdens zijn toespraak werd hij natuurlijk toegejuicht door zijn aanhang, maar er waren ook zeer stille momenten wanneer hij bepaalde programmapunten meedeelde die slecht vielen..Enfin, net als alle andere kandidaten verder veel beloften. De spanningen tussen hem en de door de LR in hoge mate beheerste senaat nemen ook duidelijk toe mee door de mij beschreven affaire van de raadgevende bureau’s als de Amerikaanse Mc Kinsey die meer dan de indruk wekken van « oude jongens krentenbrood onder elkaar » en die ook in hoge mate het hoog gekwalificeerde ambtenarenapparaat frustreert. Daarbij komt ook de frustratie dat de adviezen van het Amerikaanse Mc Kinsey altijd een overduidelijk (ultra) liberaal karakter dragen.

Zoals ik al eerder meedeelde, wordt het een zeer spannende strijd tussen Tussen Macron en Marine Le Pen als haar achterban in tegenstelling tot de regionale verkiezingen vorig jaar haar dit keer niet in de steek laat en wel gaat stemmen. Als zij wederom bij de stembus in de steek gelaten wordt, heeft de uiterst linkse en nationalistische Mélenchon die ook oprukt in de peilingen (stemmers van links) een zeer goede kans om als tweede kandidaat de tweede ronde te halen en dan de tegenstander van Macron te zijn: die strijd zal dan zeker niet door Mélenchon gewonnen worden.

 Een grote handicap voor Macron is dat hij door een deel van de stemmers verafschuwd wordt en behalve zijn vaste achterban weinig « reserve » heeft. Oud-president Sarkozy die zijn LR kandidate Valérie Pécresse niet steunt, is dikke maatjes met Macron en zou hem gezegd hebben hem steunen met een deel van de LR in ruil voor een een groep 50 volksvertegenwoordigers en een door hem aan te wijzen premier. Verder heeft Macron de zeer rechtse en controversiële Thierry Solère (heeft een loopbaan rijk aan tegen hem door justitie ingestelde onderzoeken wegens fiscale fraude, etc) « ingehuurd » om meer steun bij politiek rechts te krijgen.

De vroegere premier Manuel Valls (regering van François Hollande) is van mening dat Marine le Pen er zeer wel in kan slagen om Macron te verslaan en presidente te worden. Marine Le Pen heeft zoals ik schreef haar achterban verbreed, zij heeft economisch een links programma, « koopkracht » is haar belangrijkste thema (dat is het ook bij de bevolking), vermijd extreem-rechtse praat, en heeft behalve haar eigen aanhang een flinke reserve: éénderde van de aanhang van Mélenchon) en zeker ook van de uit elkaar spattende LR en uit het kamp van Eric Zemmour en verder van stemmers die zeer anti-Macron zijn. Afgelopen zaterdag was er een discussie programma met in Frankrijk geïnstalleerde buitenlandse journalisten die ook verklaarden dat Marine Le Pen eigenlijk de enige kandidaat is die heel gewoon en natuurlijk over ook doodgewone zaken met het publiek weet te praten: uiteraard een sterk punt in haar communicatie. Dat in tegenstelling met bijvoorbeeld Anna Hidalgo:veel te veel Parijs met de indruk dat zij nu pas Frankrijk ontdekt. Verder natuurlijk het probleem van hoe het weer heruitvinden van de sociaal-democratie in deze tijd. Overigens een probleem dat ook elders speelt.

Natuurlijk: Marine Le Pen is geen Eric Zemmour, de man van « le grand replacement » die droomt van het Franse verleden. Marine Le Pen weet ook heel goed, zegt dat ook, dat Frankrijk niet zonder een zekere immigratie kan, etc. maar heeft verder wel een sterk populistisch nationalistisch rechts-extremistisch programma. Je mag er niet aan denken dat zij een werkelijke kans heeft presidente van Frankrijk te worden! Marine Le Pen en de uiterst linkse nationalistische Mélenchon zijn als president voor Frankrijk en Europa een ramp. Dan bij gebrek aan beter toch maar de overigens samenleving klievende Jupiter Macron: de almachtige koning in de monarchale republiek Frankrijk. Een klein voorbeeld van deze monarchale republiek dat ik u al eens gaf: een gewone functionaris, brandweerman, etc. moet een brandschoon strafblad hebben, om als president van Frankrijk gekozen te worden is dat niet nodig, die mag heel wat veroordelingen op zijn naam hebben staan. Het is zoals George Orwell in zijn boek « De boerderij der dieren schreef »: iedereen is gelijk maar sommigen zijn gelijker »…

 Je mag overigens hopen als Macron wint dat hij niet weer een pure centrum regering vormt, want dat leidt tot links en rechts extremisme wijst de geschiedenis uit. Macron heeft overigens ook erkend dat hij erniet in is geslaagd extreem-rechts een halt toe te roepen Om de democratie in Frankrijk te redden zou hij een premier uit het linkse- ecologische kamp moeten kiezen: bijvoorbeeld Jadot of Ségolène Royal. En het zij gezegd dat ik niet de enige ben dit zegt, ook oondermeer de LR oud- minister Luc Ferry pleit daarvoor.

Een nabeschouwing/ UPDATE van de eerste ronde op weg naar de tweede ronde van deze presidentsverkiezingen,.

Landelijke uitslag: Macron 27,8’% Marine Le Pen 23,152%, Mélenchon 21,95% Eric Zemmour 7,07%, Valérie Pécresse 4,78%, de ecoloog JaDat dot 4,38%, Roussel 2,28%, Anna Hidalgo 1, 76%

Ik laat de overige kleine kandidaten maar even buiten beschouwing. De opkomst was lager dan in 2017.

Dat de eerste ronde gewonnen is door Macron verbaast mij niets. Maar wat de tweede ronde betreft is niets zeker. De potentiële reserve van Marine Le Pen is veel groter dan die van Macron. Valérie Pécresse heeft weliswaar gezegd haar aanhang aan te bevelen om op Macron te stemmen, maar begrijpelijk heeft Eric Zemmour zijn aanhang aanbevolen om op Marine Le Pen te stemmen. Wellicht wordt door links bepaald wie de tweede ronde gaat winnen (afgezien van wie wel of niet stemt). Mélenchon is een fel tegenstander van Marine Le Pen, maar een niet gering deel van zijn acherban kiest liever Marine Le Pen dan Macron. Mélenchon gaat nu zijn achterban raadplegen om een officieel standpunt namens zijn partij in te nemen. Anne Hidalgo kiest met pijn in het hart voor Macron, maar bijvoorbeeld Jadot – denk ik – onthoudt zich van een stemadvies, zal zeker blanco stemmen. Experts laten weten dat een herverkiezing van Macron vooral af zal hangen van het stemgedrag van links.

 Gisteravond beloofde Macron voor iets nieuws te gaan…Wat dat ook zou kunnen zijn, daarvan heeft niemand een idee. Wel waren er de nodige reacties zovan: laat ie nu eerst maar eerst eens zorgen dat wat onder zijn eerste mandaat geweldig is verslechterd, nu eens goed aangepakt wordt: het onderwijs, de gezondheidszorg, justitie…

 Je mag hopen dat als Macron de tweede ronde wint op 24 april de nodige lessen uit zijn eerste mandaat heeft getrokken: geen eenzijdige centrum -regering die extreem links en extreem rechts in de kaart speelt,zich niet weer als Jupiter gedraagt en respect heeft voor het parlement en intermediaire organisaties als vakbonden en zich eindelijk eens zal opstellen als een president van alle Fransen.

Gebeurt dat niet, dan is de ramp bij de nieuwe presidentsverkiezingen in 2027 gegarandeerd.

Nu maakt men zich dus op voor de tweede ronde op24 april en vervolgens op de algemene verkiezingen in juni.

Ik houd mijn lezers op de hoogte van wat gebeurt met een eerste update in kome nd weekend.

UPDATE vrijdag 15 april Franse presidentsverkiezingen voor de twee beslissende ronde.

Er tekent zich een voorsprong af voor Macron in de strijd voor het presidentsschap van Frankrijk op 24 april. Die lichte voorsprong heeft hij niet te danken aan zijn optreden (nog altijd arrogant) en zijn vaag programma, maar aan het feit dat men met name van links beslist niet niet uit overtuiging op hem zal stemmen, maar om te verhinderen dat Marine Le Pen, dus (verhuld) extreem rechts,de tweede beslissende ronde wint. Macron wordt ervaren als « de president van de rijken », terwijl Marine le Pen met een economisch linkse politiek zich sterk maakt voor de koopkracht van vooral ook de minst bedeelden in de samenleving. Dat dit leeft mag blijken uit het feit dat de algemeen directeur van de automobiel groep PSA (peugeot) met ook de Staat als aandeelhouder dit jaar 66 miljoen euro verdiende, terwijl 10% van de Fransen moet overleven met behulp van voedsel-en kledingbanken.

De uitslag van de strijd om de eerste ronde heeft resultaten voor de diverse partijen opgeleverd die door de peilingen beslist niet voorzien waren. Her blijkt weer eens dat het stemgedrag op het laatste moment beslist wordt. Dat zal ongetwijfeld nu ook het geval zijn (zeker ook met het tv-debat op het laatste moment tussen Macron en Marine Le Pen) en daarom wagen de experts zich niet aan een duidelijke voorspelling. Zeker is dat met name de keuze van de achterban van Mélenchon (Macron, Marine Le Pen of stemonthouding) een zeer grote rol zal spelen. Ik heb al eerder gezegd dat het zeer algemene en vooral ook vage programma van Macron – zelfs binnen zijn eigen partij LREM – niet erg enthousiast is ontvangen. En om nu kiezers van met name links / Mélenchon te verleiden, « steelt » Macron op dit moment vooral ecologische programmapunten (die redelijk haaks staan op zijn eigen programma) van met name Mélenchon die een goed doortimmerde ecologische programmapunten heeft, en bindt hij in – wordt erg onduidelijk- op eigen programmapunten zoals op het door hem gewenste pensioensysteem.

Beide kandidaten willen nu richting evenredige verkiezingen toewerken (Macron had dat al in 2017 beloofd, maar daarna weer gauw ingetrokken) en verder de democratie versterken. Macron belooft « iets nieuws » maar niemand weet wat dat inhoudt en Marine Le Pen zweert bij het houden van referendums: een uiterst gevaarlijke populistische methode waarmee zij het parlement en de Franse Raad van State – mijn vaste overtuiging – buitenspel kan en wil zetten.

Hoe dan ook het huidige representatieve systeem werkt duidelijk niet, schaadt de democratie en werkt onverschilligheid en extremisme in de hand. De twee grote politieke formaties die om beurten in de afgelopen veertig jaar de presidentsverkiezingen beheersten: de Parti Socialiste (PS) die vijf jaar geleden al begon onder te gaan en nu ook Les Républicains (LR), zijn met 1,75% en 4,78% van de uitgebrachte stemmen in de eerste ronde, van het landelijk politiek toneel verdwenen, terwijl ze (nog) wel de regio’s beheersen en ook lokaal goed vertegenwoordigd zijn.Maar inderdaad op nationaal niveau zijn het « lege hulzen » zonder leider, zonder een projekt en zonder een strategie. In de Assemblée Nationale (met zijn 577 volksvertegenwoordigs), die in juni herkozen wordt, heeft de LR nu nog een 100 volksvertegenwoordigers, de PS 28 volksvertegenwoordigers en France Insoumise van Mélenchon 17 en Le Rassemblement National van Marine Le Pen 8 volksvertegenwoordigers, terwijl beide laatste partijen ieder meer dan 20% van de uitgebrachte stemmen hadden bij deze presidentsverkiezingen.

Natuurlijk alles gaat veranderen in de in juni nieuw te kiezen Assemblée, maar met het huidige systeem en ook weer twee rondes te gaan is het onmogelijk deze verstoorde evenwichten te corrigeren, ze dreigen nog verder verstoord te worden. Om de tweede ronde te overleven, moeten de kandidaten/partijen 12,5% van de ingeschreven stemgerechtigden halen, wat het equivalent is van 25% van de uitgebrachte stemmen bij een niet-verschijnen van stemgerechtigen rond de 50% (wat verwacht wordt). De lat is dermate hoog gelegd dat kandidaten de bescherming van de winnaars opzoeken. De nieuwe meerderheid dreigt zo aan obesitas te lijden met een oppositie die het tegengestelde daarvan is.

Parallel aan het verdwijnen van de PS en de LR moet ook de sinds 1988 voortdurende groei van de zogeheten protestpartijen een waarschuwing zijn voor het voortbestaan van de democratie. Alle deze protesttendenzen samen hebben nu meer dan 50% van de uitgebrachte stemmen zonder in verhouding tot hun gewicht in de Assemblée zichtbaar te zijn. Dit enorme verstoorde evenwicht geeft een flink deel van de kiezers het gevoel onzichtbaar te zijn en dat betekent onverschilligheid voor de democratie en/of verdere groei van extremisme en uiteindelijk het einde van de democratie. Dit onvoldoende functioneren van de democratie is niet nieuw. Bij elke presidentsverkiezing wordt het probleem aangesneden om daarna gauw te vergeten omdat er andere dringende zaken spelen en er een gebrek aan consensus is. Maar nu moet er echt zeer dringend collectief over nagedacht worden en oplossingen gevonden worden van het invoeren van een evenredig kiessysteem, burgerlijke conventies en andere consultaties om de burgers weer bij de politiek en de democratie te betrekken. Als dit probleem nu weer blijft liggen, voorzie ik enorme spanningen, oproer en een verkapte burgeroorlog in de (nabije) toekomst. En met Macron opnieuw aan het roer van de monarchale republiek zie ik de toekomst voor de democratie en het samenleven in Frankrijk somber in.

Laatste Update 21 april voor de tweede ronde van de Franse presidentsverkiezingen.

Gisteravond het grote TV-debat tussen Macron en Marine Le Pen.Een typisch Frans debat om bij te dragen aan de verkiezing komende zondag tussen een man of vrouw « providentiel » dwz een persoon door de voorzieningheid beschikt om haast sacraal Frankrijk als een soort godheid te leiden. Een naar mijn mening een gigantische democratische onrijpheid van het Franse systeem dat toch ook niet meer past in deze tijd. Je mag hopen dat in de nabije toekomst er een Franse verkiezingsssysteem komt dat zoals in de West-Europese landen de macht terug geeft aan het parlement.

Mijn algemene impressie inzake het debat. Domineren maar niet teveel, dat was kennelijk de handelingsvrijheid van Macron. Een veel betere kennis van de dossiers, handig in het aantonen van leegten in het programma van Marine Le Pen, mocht hij niet teveel lessen uitdelen en arrogant lijken.Twee trekken van zijn karakter die hij veel te veel toonde in de loop de vijf jaar van zijn machtsuitoefening,waarop Marine Le Pen haar aanvalsstrategie had gebouwd.Niet altijd even zeker van zichzelf en niet op haar gemak tijdens het debat, was zij al gauw zelfs wat betreft haar eigen programma in het defensief. Wat betreft Europa en de Franse economie was zij ronduit zwak en wist zij niet uit te leggen waar zij in haar programma Frankrijk precies situeerde in Europa. Daarentegen was zij goed op dreef in het beschrijven van de dagelijkse moeilijkheden van de bevolking met name op het platteland en de gebieden net even buiten de steden. Kortom, zij was een heel stuk beter toegerust dan in het debat met Macron van vijf jaar geleden. Maar professor Macron was toch een zekere winnaar met geloofwaardiger oplossingen voor de aangesneden problemen.

Ik weet niet hoeveel dit debat nog uitmaakt voor de uitslag van de tweede ronde, kan zeker een rol spelen, maar heb met een paar peilingsexperts de neiging om te zeggen dat de aanhang van beide kampen niet van mening verandert. Macron heeft in de peilingen een voorsprong maar de potentiële reserve van Marine Le Pen is duidelijk veel groter. Macron heeft er in het debat er dus van alles aan gedaan om de twijfelaars van het kamp van Mélenchon over te halen op hem te stemmen en daarbij met name ook de jongeren die in de eerste ronde massaal voor Mélenchon stemden wegens zijn goed ecologisch programma. Macron die in zijn eigen programma nauwelijks een duidelijk woord aan ecologie/klimaatopwarming wijdde, heeft zich ineens als de grote voorvechter van de de strijd tegen de klimaatopwarming en de verwoesting van de biodiversiteit geprensenteerd. Hij pocht op wat Frankrijk al wel niet heeft gepresteerd op dit gebied (beslist niet geloofwaardig want Frankrijk loopt mijlen ver op dit gebied achter en hij heeft bijvoorbeeld de resultaten van burgerconventie over dit onderwerp weggehoond en naar de prullenbak verwezen) Hij heeft nu letterlijk de plannen van Mélenchon gepikt en laat weten dat zijn te benoemen eerste minister verantwoordelijk is voor de ecologische planning bijgestaan door twee sterke ministers respectievelijk verantwoordelijk voor energieplanning en de ander voor de ecologische territoriale planning in relatie met de lokale volksvertegenwoordigers. In hoeverre dit nu geloofwaardig overkomt? Hij heeft bijvoorbeeld wat betreft de landbouw/biodiversiteit kortgeleden weer toestemming gegeven om neonicotinoides pesticiden waarvan het gebruik al verboden was opnieuw te gebruiken en subsidies voor biologische landbouw sterk gekort… Bovendien heeft hij gezegd dat zijn ecologische plannen de » vooruitgang » niet in de weg mogen staan. Ben dus benieuwd wat de toekomst gaat brengen… Marine Le Pen heeft haar sociale plannen verder ontvouwd waarvan gezegd wordt dat ze onbetaalbaar zijn en heeft voorstellen die mee naar mijn mening haaks op de grondwet staan…zoals het regeren per referendum.De consequenties van haar voorkeur geven aan Fransen op elk gebied (waarbij huisvesting een grote rol speelt) met name boven niet-Fransen buiten de Europese Unie dus vooral emigranten,c.a. worden zowel toegejuicht als naar de prullebak verwezen. Moeilijk te zeggen of zij daar wel of geen voordeel uit haalt.

Beide willen naar een evenredig kiesstelsel toe om de politieke ongelijkheden en de toenemende desinteresse bij de burgers te bestrijden maar ik schreef al dat zo gauw de verkiezingen voorbij zijn, dit schone streven weer even gauw vergeten wordt. Ik liet ook al weten dat bij steeds weer een louter centrum-rechtse regering de protestpartijen, veelal uiterst of extreem links of rechts steeds groter worden omdat een groot deel van de burgers zich niet meer vertegenwoordigd voelt. De kans is dus levensgroot dat bij de algemene verkiezingen drie blokken de dienst uit gaan maken in de Assemblée: een centrum-rechts blok (Macron),een uiterst links blok (Mélenchon) en een uiterst populistisch extreem-rechts blok, die elkaar het licht in de ogen niet gunnen, niet gaan voor het sluiten van compromissen waardoor het land onbestuurbaar dreigt te worden. Mélenchon streeft ernaar dat bij de algemene verkiezingen zijn blok het grootste wordt en hij zo het premierschap in de nieuwe regering op kan eisen…

Als Macron de tweede ronde wint, is dat naar mijn mening met name te danken aan zijn rol op het internationale toneel (de oorlog in de Oekraïne, veel mensen zijn bang en vrezen een nucleaire uitbreiding van de oorlog en kiezen dan maar veiligheidshalve voor de bestaande president Macron: nu even geen nieuwe kapitein op het schip van Staat) en aan het feit dat veel mensen beslist niet op hem stemmen uit overtuiging, maar om te verhinderen dat Marine le Pen met haar uiterst rechts -nationalistische overtuiging presidente wordt. Vroeger was er een republikeins front van alle andere partijn tegen extreem-rechts, maar dit is sinds de dediabolisering van het Front National dat herdoopt werd in de Rassemblement National en door de arrogantie, het jupitergedrag en het misprijzen van een deel van de bevolking door Macron verleden tijd. Er bestaat bij een deel van de bevolking een werkelijke haat tegen Macron. En helaas valt te constateren dat hij nog even arrogant en zelfvoldaan overkomt,hetgeen weinig goeds voor de toekomst belooft. Geen enkele expert durft zijn hand in het vuur te steken voor een overwinning van Macron. Alles is nog redelijk ongewis, veel kiezers bepalen op het laatste moment op wie zij stemmen, het opkomstpercentage van de aanhang van de beide kandidaten speelt een grote rol des te meer in deze vakantietijd, dus kan er van alles gebeuren…al heeft op het oog Macron bij gebrek aan beter naar mijn idee de beste papieren.

Na het weekend een terugblik op deze presidentsverkiezingen en wellicht een vooruitblik op de algemene verkiezingen in juni.

UPDATE maandag 25 april.

Na een teleurstellend tv debat met een aanvallende en redelijk arrogante Macron en een zich verdedigende wijfelende Marine Le Pen waarin allebei af en toe logen of het het gedrukt stond rond allerlei cijfer materiaal en algemene uitspraken deden die werkelijke bedoelingen maskeerden zoals verlaging van uitkeringen door Macron en de afbraak van wat er nog aan democratie in Frankrijk bestaat, een hard anti-immigranten en anti-Europabeleid, dat minder dan ooit door de bevolking werd gevolgd (waarbij de helft van de mensen ook nog eens halverwege afhaakte) is afgelopen zondag kandidaat Macron opnieuw tot president van Frankrijk gekozen met 58, 55%van de uitgebrachte stemmen tegen 41,4% voor Marine Le Pen bij een tegenvallende opkomst van 71,99% van de stemgerechtigden:wel hoger dan bij de tweede ronde, maar nog altijd lager dan bij presidentsverkiezingen in het verleden: een teken van mensen die niet meer in de politiek geloven. Macron krijgt een tweede mandaat niet vanwege zijn verdiensten maar omdat gelukkig de meerderheid van de stemgerechtigden mee op aanraden van hun met name links politieke leiders terecht de extreem-rechtse Marine Le Pen beslist niet als presidente van Frankrijk willen hebben. Nog nooit is het percentage blanco stemmen (8%) zo hoog geweest een teken van onvrede over het huidige verkiezingssysteem bij met name ook stedelijke jongeren en studenten (voorzover ze gestemd hebben) met een afkeer van het huidige verkiezingssysteem en een verlangen naar meer democratie en zeker de afschaffing van de president als providentiel persoon (zie mijn vorige update) waarvan overigens in de Derde en Vierde Republiek ook geen sprake was. Enfin, mevrouw Macron kan gelukkig haar kapper weer betalen: jaarlijks 60.000 euro op kosten van de Staat. Waar een monarchale republiek al niet goed voor is.

Er tekent zich nu een politiek landschap af met drie recht tegenover elkaar staande families: de neoliberale zeer met zichzelf tevreden en gezeten familie rond Macron, de maatschappelijke familie van de bedreigden van Mélenchon en de nationale grotendeels arbeidersfamilie verenigd rond Marine le Pen. Alleen deze charismatische leiders kunnen deze families bijeenhouden. Zo is Mélenchon erin geslaagd de jong gediplomeerden die moeilijk aan de bak kunnen komen, studenten, arme « ge-uberiseerde » werkenden, mohammedaanse gemeenschappen en wees-geworden kiezers van traditioneel links in zijn familie bijeen te brengen. Met hun leiders zullen al deze families verdwijnen. Mélenchon is iets anders dan het klassieke socialisme zoals wij dat gekend hebben, Marine le Pen toont ook een weinig klassiek conservatisme. En het macronisme is geen simpel liberalisme. Het is een liberalisme dat het hele ideologische veld wil opzuigen tegen de radicaliserig van dit neosocialisme en dit neoconservatisme. Het doel is alle elementen van het conservatisme en het socialisme die verenigbaar zijn met het liberalisme te integreren. Dat mag een regeringsbetoog door haar relatieve attractiviteit sterk maken, het is wel een zeer kwetsbare ideologische formule. Ik ben er zeker van dat deze ideologische formule geen duurzaam karakter heeft. En wat op dit moment de griezelige vraag is die of met deze drie elkaar vijandige blokken in het politieke landschap het land na de algemene verkiezingen in juni nog (redelijk) bestuurbaar is.

Er is nu sprake van zeer ernstige sociale tegenstellingen gevoed door onderlinge haat die wat genoemd wordt « eilandvorming » versnellen.Wat een paradox als men weet dat de Gaulle de huidige presidentiële functie juist bedacht had om de Fransen met elkaar te verzoenen na de extreme verdeeldheid van partijen die de maatschappij zoveel kwaad deed in de jaren 1930.Wat nu de allereerste prioriteit dient te zijn, is de verzoening van de Fransen met elkaar. De verkiezing van de verhuld extreem-rechtse Marine Le Pen zou per definitie nooit tot deze verzoening hebben kunnen leiden, maar wel tot een politieke, burgerlijke en financiële chaos. Met Macron is mee door zijn de maatschappij verdelende karaktertrekken het zeker dat er een golf van sociale woede met als achtergrond ook de strijd tussen tussen generaties het land in de komende jaren gaat overspoelen. Het macronisme met zijn verkregen aanhang van een deel van het vroegere links en rechts zal daarbij naar alle waarschijnlijkheid een verharding van het elitaire blok tegen de rest van het land als gevolg hebben.

Je mag hopen dat de nieuwe regering met het nieuw te kiezen parlement ondanks alles toch een middel vindt om een nationale consensus te vinden om deze monarchale republiek te lijf te gaan en haar aan het einde van hun krachten zijnde instituties te hervormen. Wat minder romantisch en wat meer Scandinavisch denken is hier hard nodig. Het gaat in Frankrijk heel eenvoudig om de mogelijkheid nog een kans te hebben om samen te leven in plaats van steeds vijandiger tegenover elkaar te staan, hetgeen leidt tot onderdrukking en steeds meer geweld. Of Macron ondanks zijn gisteravond ingehouden triomfantelijke en toch ook tegelijkertijd redelijk bescheiden toespraak met door zijn karaktertrekken gewoonlijk arrogant Jupitergedrag daartoe in staat is…????

Op 13 mei wordt Macron als president opnieuw geïnstalleerd. Wellicht is dan ook zijn nieuwe regering bekend. De algemene verkiezingen worden gehouden op 12 en 19 juni.Ik zal mijn lezers tussentijds van de ontwikkelingen op de hoogte houden.