Civis Mundi Digitaal #33
De actuele migratieproblematiek heeft behalve allerlei conflicten en oorlogsgeweld ook een demografische achtergrond. Dat is namelijk een snel stijgende bevolking in grote delen van Zuid hand in hand met een snelle daling van het geboortecijfer in Noord als gevolg van de seksuele revolutie en de tweede feministische golf sinds de jaren ’60 en ’70. Die onevenwichtige ontwikkeling en daarmee verbonden grote welvaartskloof leiden ertoe dat een groeiende migratiestroom op gang komt van Zuid naar Noord. En dat wordt in Noord een nieuwe bron van etnische spanningen en onrust en tevens de voedingsbodem voor snel opkomende nieuwe populistische tegenbewegingen.
Aan voortgaande immigratie valt in deze tijd echter niet te ontkomen. Steeds meer landen in Europa worstelen met een snel toenemende bevolkingskrimp, wat weldra een groeiend tekort aan arbeidskrachten teweeg zal brengen. In grote landen als Rusland en Duitsland wordt al voor aantasting van de eigen economische machtspositie gevreesd als de politiek daar de demografische ontwikkeling op haar beloop laat en de toestroom van migranten zoveel mogelijk wil afremmen. Wel moeten het migranten zijn die kwaliteiten meebrengen, waar behoefte aan is.
Met die toestroom wordt de integratiecapaciteit van veel staten in Noord wel opnieuw op de proef gesteld. En vandaar dat de integratie van migranten en de nieuwe toestroom van vluchtelingen een van de grote vraagstukken van deze tijd is geworden.[1] Tegen die achtergrond moet ook het ruimhartige toelatingsbeleid van Duitsland bekeken worden.
De belangrijkste manier ter bevordering van die integratie van toegelaten vluchtelingen is hen zo snel mogelijk op te nemen in het arbeidsproces. Werkgeversorganisatie VNO-NCW overlegt inmiddels met het kabinet en uitzendorganisaties over een effectieve aanpak om asielzoekers met een verblijfsvergunning zo snel mogelijk aan het werk te helpen in sectoren met moeilijk vervulbare vacatures.