Islamkritisch geluid van Wilders staat niet op zichzelf

Civis Mundi Digitaal #36

door Benedict Broere

Ik zie in het vorige nummer het artikel van Jan de Boer over ‘Het ongelijk van Wilders inzake de islam’. Al jaren probeer ik te doorgronden wat islam is en ik beluister ook wat Wilders hierover zegt. En mijn indruk is dat Wilders kritiek heeft op de leer van de islam en niet op moslims, dat islam een bijzonder problematische relatie heeft met bijvoorbeeld universele mensenrechten, wetenschap en kritisch denken, en dat de islamitische leer door moslims nauwelijks gezien wordt als ‘tijd- en cultuurgebonden fenomeen’.

Taboe op islamkritiek ter discussie

Het islamkritische geluid van Wilders is daarbij maar één stem onder een groeiend aantal publicisten die zich in kritische zin over de islam uitlaten. Zo zijn er op internet volop boeken, interviews en lezingen te vinden van mensen die kritisch maar zeer geïnformeerd spreken over de islamitische doctrine, de islamitische geschiedenis en de islamitisch geïnstigeerde terreur van de afgelopen decennia. Ook gaat er onder hen veel aandacht uit naar de politieke correctheid en het daarin heersende taboe op kritisch spreken over islam en de snelle toename in de westerse wereld van moslims door demografische groei en immigratie. Waarbij dan vaak ook gewezen wordt op de synergie van cultuurrelativisme, multiculturalisme, oikofobie en postmodern relativisme als waarschijnlijke achtergrond van dit taboe. Wat dan resulteert in beschouwingen die vrijwel unaniem waarschuwen voor een geleidelijke islamisering en stap voor stap afbrokkeling van de moderne open samenleving en de Europees-Westerse cultuur.  

Nog maar enkele eeuwen terug kwam het nog voor dat ketters op de brandstapel eindigden, en het is te danken aan de volhardende en moedige kritiek van zeer velen dat die praktijk geen normaliteit meer is. Maar bijvoorbeeld steniging en onthoofding en het structureel vrouwen achterstellen zijn regelmatige praktijk in diverse delen van de islamitische wereld. Waarbij het te verwachten is dat zonder volhardende en moedige kritiek er hierin geen enkele verandering komt richting bijvoorbeeld naleven van universele mensenrechten. Het is evenwel politiek correct om islamkritiek al snel in een kwaad daglicht te stellen en af te doen als ‘racisme’en ‘islamofobie’. Maar als islamkritiek iets is dat moreel verwerpelijk is, dan is blijkbaar ook moreel verwerpelijk de kritiek die maakt dat ketters niet meer eindigen op de brandstapel. Zoals dan ook kritiek op mensenrechtenschendingen dubieus wordt. Zoals dan eigenlijk èlk onderzoek naar sociale, politieke en ideologische achtergronden van mensenrechtenschendingen verdacht is. Wat mij dan de zekerste weg lijkt naar de uiteindelijke afschaffing van die universele mensenrechten.