Het taboe op islamkritiek

Civis Mundi Digitaal #39

door Benedict Broere

Het is praktisch vanzelfsprekend dat in onze moderne open samenleving kritiek op wat voor religie en/of ideologie dan ook zeer wel mogelijk is, en als je bijvoorbeeld een boek schrijft met als titel ‘katholicisme en fascisme’, dan zal je dat geen enkel probleem geven. Integendeel zelfs, de kans is dan groot dat je welwillende aandacht krijgt in alle grote media. Grote uitzondering hierop is evenwel de islam, want als je een boek schrijft over de islam en je geeft dat een vergelijkbare titel, dan betekent dat in feite het oproepen van enorm veel kritiek op je boek en op jouzelf, met ook pogingen tot karaktermoord en op z’n minst aankondigingen van daadwerkelijke moord.

Interpretatie Ransijn ter discussie

Het lijkt er dus op dat er wat betreft de islam veeleer gewenst zijn artikelen in de trant van Piet Ransijn, zoals recentelijk verschenen in Civis Mundi nr. 38, en met daarin toch overwegend een geruststellend idee van de islam, die namelijk in essentie vredelievend is. Waarbij Ransijn die islam zelfs ziet als mogelijk bij te dragen aan een oplossing voor de vele kwalen van de moderne westerse cultuur, bijvoorbeeld hedonisme, neo-liberalisme en ecologische onverschilligheid.[1] De vraag is evenwel of hier de accenten wel juist gelegd zijn en of de westerse cultuur niet te negatief wordt beschreven en de islam juist te positief. Je kan je afvragen bijvoorbeeld of we aan de hand van Karen Armstrong, waar Piet Ransijn veel naar verwijst, niet een al te gunstig idee krijgen van de islam. Dit juist omdat er zoveel àndere informatie is die een veel mìnder gunstig beeld geeft van deze ‘religie’, en die als zodanig ook een veel lógischer achtergrond vormt van de islamgerelateerde terreur waar we voortdurend van vernemen.

Andere informatie als tegengeluid

Om een indruk te geven van die àndere informatie zou ik willen wijzen op de volgende uitspraken. Het betreft dan beweringen die zijn af te leiden van het werk van auteurs die veel schrijven over dit onderwerp en die daarover ook lezingen geven en interviews, enzovoort.[2] Het betreft dan dit soort uitspraken, met de namen erbij van enkele van die auteurs:

Het historisch bestaan van Mohammed is twijfelachtig (Robert Spencer, Tom Holland);

• De Koran is een tot Bijbelteksten en Midden-Oosterse mythen te herleiden geschrift (Tom Holland);
• De Koran wordt in tegenstelling tot de Bijbel gezien als absoluut en ver verheven boven alle niet-islamitische kennis en wetten en wereldbeschouwing (Bill Warner, Robert Spencer);
• Mohammed kreeg pas grote aanhang nadat hij begon met het beroven van karavanen (Bill Warner, Robert Spencer, Hamed Abdel-Samad);
• De islam is een religieus-politiek systeem dat onverenigbaar is met liberale democratie en universele mensenrechten (Robert Spencer, Bill Warner, Hans Jansen, Jonathan Matusitz);   
• Het christelijk godsbeeld verschilt radicaal van dat van Allah. De christelijke God is redelijk, de schepping is redelijk, vandaar dat het zin heeft de schepping te onderzoeken, vandaar wetenschap. De islam daarentegen ziet Allah als de schepper van continu alles dat bestaat. De islam gelooft daarom bijvoorbeeld niet in causaliteit, dat een basisaanname is in wetenschap en het denken over natuurwetten (Bill Warner, Robert R. Reilly, Hans Jansen, Rodney Stark);
• De bijdrage van de islam aan de ontwikkeling van filosofie en wetenschap is gering en wat er zich op dit gebied heeft voorgedaan in de islamitische wereld, is eerder mogelijk geweest ondanks dan dankzij de islam (Hamed Abdel-Samad); 
• Er is geen gouden regel in de islam, althans die geldt uitsluitend moslims en dan vooral moslim-mannen (Bill Warner);
• Er is in de islam een scherp onderscheid tussen het ‘gebied van de vrede’, dat door moslims wordt beheerst, en het ‘gebied van de oorlog’, waar de ongelovigen wonen (Bill Warner, Robert Spencer, Hans Jansen);
• De islam zoekt dominantie over andere cultuur (Bill Warner, Robert Spencer, Jonathan Matusitz).  

Riskant sociaal experiment

Is de islam, zoals Piet Ransijn suggereert (in Islam in hoofdlijnen), in essentie mild, barmhartig, menslievend en vredelievend? En zal de islam een bijdrage leveren, zoals hij schrijft, ‘in een nieuwe altruïstische, positivistische en wetenschappelijke mensheidsreligie’? Persoonlijk denk ik dat veel mensen in de toenemende aanwezigheid van de islam in de westerse wereld iets heel anders zien, namelijk een riskant sociaal experiment waar zij ongewild deel van zijn en waarover zij maar weinig te zeggen hebben. 

Karl Popper sprak over de moderne open samenleving als een bestaansvorm waarin alles bediscussieerd moet kunnen worden, teneinde in staat te zijn schadelijke misvattingen te corrigeren en aldus te komen tot voortschrijdend inzicht. Leven wij daarom nog in een moderne open samenleving als de kwestie ‘islam’ aan de orde komt? De islam dus die taboe is, of die alleen op een bepaalde wijze belicht mag worden? Op dit moment is politiek correct een adequaat idee van de islam niet mogelijk. Althans, de informatie is er wel, maar zij komt niet in beeld, niet in de door de politieke correctheid gedomineerde media. Zo worden bijvoorbeeld de islamkritische boeken van genoemde auteurs niet of nauwelijks besproken of eigenlijk genegeerd. Zoals er juist wel altijd schrijvers in de trant van Karen Armstrong in beeld verschijnen als er iets over de islam moet worden uitgelegd.

Taboe islamkritiek nader toegelicht

Je kan je daarbij afvragen wat de mogelijke gevolgen zijn van het die islam zo buiten de kritiek houden, dit juist omdat we steeds maar aankijken tegen een aanzienlijke groei van de islam in de moderne westerse cultuur. Je zou dan kunnen wijzen op bijvoorbeeld onderzoek dat aan de basis ligt van de Human Development Index, de Social Progress Index en de Good Country Index. Dit onderzoek toont namelijk aan dat het in ieder geval wat betreft basale leefomstandigheden – bijvoorbeeld veiligheid, huisvesting, rechtsstaat, medische zorg, scholing, vrijheden – relatief gezien goed toeven is in vooral moderne westerse culturen. Daarnaast is er ook onderzoek, bijvoorbeeld de Arab Human Development Index en de Gender Gap Index, dat aantoont dat door islam gedomineerde cultuur negatief uitpakt voor de vrouw bijvoorbeeld, en dat deze cultuur ook zeer negatief is voor zelfstandig en kritisch denken en openheid voor wetenschap. Zoals door islam gedomineerde cultuur beslist ook niet gunstig scoort in bijvoorbeeld de Freedom of Press Index, de Transparancy Index en de Slavery Index. Al dit onderzoek bestuderend kan ik mij niet aan de indruk onttrekken, dat een steeds grotere aanwezigheid van de islam in de moderne westerse cultuur betekent dat de algemene kwaliteit van leven zal afnemen.

Vervolgens moet bij de genoemde islamcritici bedacht worden dat het hier zeker niet, zoals de politieke correctheid ons dat wèl altijd wil doen geloven, mensen betreft die maar populistische praatjes houden of die belast zijn met xenofobe gevoelens. Bijvoorbeeld Bill Warner is een professor wis- en natuurkunde die al lange tijd interesse had voor soefisme en die zich na 9-11 gestort heeft op een wetenschappelijk onderzoek van de islamitische leer. En bijvoorbeeld Hamed Abdel-Samad is een Duits-Egyptische historicus en politicoloog, die als kind heel de Koran gememoriseerd heeft, die later lid is geweest van de Moslim Broederschap en ontdekt heeft wat voor een totalitaire beweging dat is, en die vervolgens naar Duitsland is gevlucht. Beiden schrijven boeken over wat zij bestuderen, de islam, en wie zich wil laten bijpraten over de islam, de islam dus zoals die blijkt in kritisch-wetenschappelijk onderzoek, die kan alleen al van deze beide mensen via internet een wekenlang college volgen (zie google, youtube). 

Interessant is het daarbij op te merken dat Hamed Abdel-Samad wekelijks en in het arabisch een video-lezing verzorgt (Box of Islam) voor de Arabisch-islamitische wereld, en dat die video’s door vele duizenden mensen bekeken worden. Typerend is het evenwel ook dat deze hedendaagse Voltaire elke dag beschermd moet worden tegen moordaanslagen vanuit islamitische hoek, en dat de duitse ‘linkse kerk’ zich zeer inspant om hem als ‘extreem-rechts’ te typeren. Hij had het gewaagd namelijk, om één van zijn islamkritische boeken de volgende titel mee te geven: Der islamische Faschismus. Eine Analyse. 

We leven tegenwoordig in een tijd waarin – ten koste van mensenlevens en voor het leven getraumatiseerden, en ten koste van misschien nog wel veel meer, het verlies bijvoorbeeld van de moderne open samenleving en misschien zelfs wel de moderne westerse cultuur – een bepaalde zeer actuele en urgente kwestie onbespreekbaar is, in die zin dat een open en deugdelijke discussie erover politiek correct taboe is. 

Noten

[1] Zie de artikelen: Religie- en cultuurkritiek: aanvullende reactie op het artikel van Wim Couwenberg door Piet Ransijn, zaterdag 23 juli 2016, en: De islam in hoofdlijnen door Piet Ransijn, zaterdag 23 juli 2016, in Civis Mundi nr. 38:http://www.civismundi.nl/.

[2] Zie bijvoorbeeld: Hamed Abdel-Samad, De ondergang van de islamitische wereld. Een prognose; Bill Warner, The Foundations of islam; Robert Spencer,Islam Unveiled: Disturbing Questions about the World’s Fastest-Growing Faith; Robert R. Reilly, The Closing of the Muslim Mind: How Intellectual Suicide Created the Modern Islamist Crisis; Tom Holland, In The Shadow of the Sword. The Birth of Islam and the Rise of the Global Arab Empire; Sam van Rooy, Wim van Rooy, De Islam: kritische essays over een politieke religie; Hans Jansen, Op, op, ten strijde, Jeruzalem bevrijden! Het ware verhaal van de kruisvaarders; Hans Jansen, Bert Snel, Eindstrijd. De finale clash tussen het liberale Westen en een traditionele islam; Wim van Rooy, Waarover men niet spreekt. Bezonken gedachten over postmodernisme, Europa, islam; Ayaan Hirsi Ali, Ketters. Pleidooi voor een hervorming van de islam; Christopher Caldwell, De Europese revolutie. Hoe de islam ons voorgoed veranderde.