Gedichten uit het najaar van het leven
Civis Mundi Digitaal #41
door Piet Ransijn
The old barn http://www.robertrucker-art.com/catalog.html
Gedichten uit het najaar van het leven
Piet Ransijn
Herfstimpressie 2016 11 09
Het is herfst: koud, kil en guur
Geen groei in de natuur
Het leven keert naar binnen toe
Mensen voelen zich moe
Met een lichte zachte huivering
voelen zij in zich een zuivering
De zon heeft nauwelijks geschenen
De groeikracht lijkt verdwenen
Bladeren vallen van de bomen
in hun laatste stadium gekomen
Zij verkleuren en vergaan
De winter komt eraan
De aandacht keert naar binnen
waar wij ons opnieuw bezinnen
waar het leven heen gaat
als het leven ons verlaat
Wat valt nog te beginnen?
Wie zal ons nog beminnen?
De dagen zijn maar kort
omdat het eerder donker wordt
Het leven wordt steeds korter
Werk wil niet meer vlotten
Terwijl er nog genoeg te doen is
voel je onmiskenbaar een gemis
Een neiging om te treuren
om het zinloze gebeuren
dringt zich onverbiddelijk op
Je windt je niet meer op
omdat lijdelijk verzet en ergernis
alles om het even en vergeefs is
Als je dan naar buiten kijkt
zover de blik nog reikt
door regen en door mist
dan voel je echter onbetwist
dat het nog ergens goed voor is
Dat er nog ergens liefde is
die harten kan verwarmen
De dagen weer laat stralen
Geliefden kan omarmen
Doden voor de geest kan halen
Het leven is nog niet verdwenen
Je leeft toch nog tot in de tenen
Begrenzingen en scheidingslijnen
kan de liefde doen verdwijnen
Leven en dood vervloeien in elkaar
In hoge nood omarmen wij elkaar
als liefde ons verwarmt als licht
dat ieder mens verlicht* *Johannes 1:9
www.strandloper.nl/nieuws/herfstimpressies-awd
De eenheid komt weer terug 2016 10 31
Ik mis de eenheid die verdween
het zachte licht door alles heen
Hoe kon ik het verlaten
op deze harde aarde?
Harde mensen tegenover mij
beschimpten en bestookten mij
Ik heb de weg weer teruggevonden
Een wijze werd hierheen gezonden
Hij wees de weg naar binnen
het ene Zijn voorbij de zinnen
Zonder eenheid die in alles is
is er droefenis en diep gemis
Mensen die niet in de eenheid leven
staan elkaar vaak naar het leven
In een wereld draaiend om het Ik
gaat het om vergroten van privébezit
Hebben is de hoogste deugd
waarin men zich het meest verheugt
Maar dient bezit niet om te delen
en te dienen. niet om armen te bestelen?* *’Eigendom is diefstal’ – Proudhon, tijdgenoot van Marx
Harten smelten in een stralend licht
wanneer het verharde volk van blinden
de weg naar eenheid weer zal vinden
Het leven wordt weer op de bron gericht
De bron die ook het doel is van het leven
Het leven wordt tot een geheel verweven
Een kleed waarvan wij allen draden zijn
Een veld waarin wij allen bloemen zijn
Iedere bloem zijn eigen pracht
Iedere draad zijn eigen kracht
Eenheid geeft een hogere macht
waarin bloemen delen in hun pracht
Een stralend licht door alles heen
Geluk waarin onenigheid verdween
Mensen leven vredelievend uit hun hart
delen lief en leed in vreugd en smart
Waardoor pijn verzacht zal zijn
in een liefdevol gedeeld bewustzijn
Het besef van wij zijn allen één
klinkt en zingt door alles heen
In de eenheid van bewustzijn
zal het leven anders zijn.
Er straalt onbetwist een licht
door alles en door iedereen
Met dit licht is ieder één
en in dit licht is alles één
Licht dat ieder mens verlicht* *Johannes 1:9
http://www.zuidfriesland.nl/nieuws/1805/donkere-wolken-boven-zuid-friesland
Een donkere wolk verdwijnt 2016 10 22
Een donkere wolk verdwijnt
wanneer de zon weer schijnt
die donkere wolken achterlaat
als hij weer schijnen gaat
Er is iets verschoven
Er komt iets naar boven
dat er steeds geweest is
omfloerst door droefenis
Verdriet dat langzaam wijkt
en haast verdwenen lijkt
Een donkere wolk verdwijnt
wanneer de zon weer schijnt
Alsof de lente komt
De zomer is net afgerond
De herfst is aangebroken
toch lijkt de lente ontloken
Diep in stilte binnenin
opent zich een nieuw begin
Alsof het niet meer donker wordt
Alles ademt in het licht van God
De morgen komt 2016 10 23
Aan het einde van de nacht
wacht met ingetogen kracht
een ingehouden vuur
voorbij een Stoìcijnse muur
De morgen komt
De morgenstond
breekt weldra aan
We staan verstomd
Een nieuw bestaan
breekt weldra aan
en komt in zicht
in het morgenlicht
Een oude liefde
krijgt nieuw diepte
Achter de sluiers van de tijd
wordt een nieuw weg bereid:
Meer en meer in zicht
In het prille morgenlicht
als sluiers wijken
en ogen verder kijken
In de diepte van de ziel
waar ook het licht in viel
en schaduwen verdwijnen
als de zon gaat schijnen
Zoals het Noorderlicht
de nachtelijke lucht verlicht
en ´s nacht niet meer verdwijnt
ook als de zon niet schijnt
in de lucht waar wolkenflarden
die het zonlicht in de verte
voor het oog versperden
ooit het zicht benarden
schijnt nu licht doorheen
sinds duisternis verdween
en alles in het licht komt
van de nieuwe morgenstond
http://zoom.nl/foto/landschap/de-morgenstond.2128535.html
Een nieuwe morgen 2016 10 24
Zou een nieuwe morgen komen?
Zoals in vervlogen dromen
van een leven in het licht
op een hoger doel gericht
dan geld aan goederen te geven1
Komt voor ons nog een nieuw leven?
Waarbij bloemen blijven bloeien
waarbij mensen blijven boeien
waarbij wensen zijn vervuld
Waar de Geest2 weer op ons neerdaalt
onze de ziel met licht omhult
en de hemel naar de aarde haalt
Ons leven wordt geleefd in vrede
in een eeuwig blijvend heden
Waar geluk niet meer voorbijgaat
en ons wezen altijd vrij laat
Vrij van vreugde, vrij van pijn
in een ongerepte staat van Zijn
Waarin wij ons weer bewust zijn
van ons licht doorstraalde wezen
daarin leven en bewegen3
in een helder lichte staat van Zijn
en daar eeuwig mee gezegend zijn
1 Het zgn. ‘(koop)warenfetisjisme’ dat Marx in Das Kapital beschrijft
2 De Heilige Geest of Gods Geest, zie bijv. Genesis 1 en de Evangeliën,
bijv, bij de doop van Jezus in de Jordaan of het Pinksterfeest, de herdenking van de bezieling van de apostelen door de heilige Geest
3 Zie Handelingen van de apostelen 17:23
Zinloos? 2016 11 06
Een zinloze dood
is wat ons wacht
heb ik weleens gedacht
En voelde dan de nood
om daar iets aan te doen
te werken naar een doel
Heb ik mijn leven
hoezeer ook ooit geacht
verwerkelijkt of verkloot?
Het is bijna om het even
Je moet het toch opgeven
heb ik toen ook gedacht
Hoewel het dan ook gaat
om wat je achterlaat
aan blijvend resultaat
Geloof 2015 najaar Gevonden notitie bij het opruimen
Bij tijd en wijlen is er een moment
dat het leven zin noch doel meer kent
alsof het langzaam voortbeweegt
door een zinloos soort van leegte
Op zo’n moment buig je je hoofd
Je vraagt je af waarin je gelooft
Je gelooft en hoopt nog dat ons leven
een zin en doel zal zijn gegeven
Dat ons leven niet voor niets begon
naar een doel beweegt vanuit een bron
In een zin die het verstand voorbijgaat
die alleen het hart verstaat
Ik geloof in het licht van de zon
dat schijnt in mijn leven
Ik geloof in de wind en de regen
dat alles wordt bezield door God
Ik ben dan ook genegen
te geloven in een soort van God
een onbegrepen hogere macht
een bron van levenskracht
en aanvaard mijn levenslot
Soms zie ik daarin Gods zegen
maar vaak valt het ook tegen
De bizonstier 2016 10 04
Een oude bizonstier
likt een diepe wond
Is het grote ruige dier
nog wel gezond?
Hij rust een beetje uit
Steeds voor de kudde uit
Altijd op zijn hoede
voor wolvenroedels
trotseert hij de gevaren
die hij kan ontwaren
Wolven komen nader
Scherpe tanden, sterke kaken
die hem vaker bloedig raakten
en een wond toebrachten
Met tomeloze krachten
heeft hij ze weerstaan
en zijn ze weggegaan
Diepe wonden in zijn vacht
kosten hem veel kracht
De wond doet zeer
Hij legt zich erbij neer
Likt het bloed weg
en vervolgt zijn weg
Herneemt zijn kracht
en houdt de wacht
Om de kudde te beschermen
tegen hongerige zwermen
is zijn toebedeelde levenstaak
tot hij een keer wordt afgemaakt
genadeloos wordt afgeslacht
door een grote overmacht
Geen nieuwe kracht verwerft
en op het slagveld sterft
zoals een ridder sterft
en in zijn harnas eer verwerft
Van Gogh, Zeegezicht bij Scheveningen 1882
Leven met de zee* 2016 10 11
In het winderige Noorden
vol waterige oorden
zijn mensen niet gedwee
Ze gaan er recht door zee
Ze helpen daar elkaar
in tijden van gevaar
Hebben de zee bedwongen
en hun vrijheid bedongen
Vrije boeren op hun eigen land
met een onderlinge band
houden het water buiten de dijken
Moesten er ook vaak voor wijken
in een eeuwenlange strijd
Ze zijn nu beter voorbereid
hun kwetsbare land te behoeden
Gevaren die ze vermoeden
die hun vrijheid bedreigen
willen zij het liefst vermijden
Ze gooien eensgezind
hun koppen in de wind
Weten van geen wijken
als rampen hen bedreigen
Wie nog in een God gelooft
buigt zijn stugge hoofd
vraagt in stilte om genade
om zijn volk te sparen
Weet zich deel van het heelal
dat ons allemaal behoeden zal
*Na lezing van Henk Komen, Met droge voeten op vrije grond. De geschiedenis van West Friesland en Kennemerland en Michael Pye, Aan de rand van de wereld: Hoe de Noordzee ons vormde, vooral het eerste hoofdstuk over de Friezen.
De Noordwestelijke volken hebben nog veel meer betrekkelijk unieke kenmerken, naast individualteit en samenwerking op basis van gelijkheid met weinig hiërarchie, de liefde tot het levenslot (amor fati Nietzsche), dat tot op zekere hoogte als veranderbaar wordt gezien als een fatalité modifiable (Comte), dus het streven er er het best mogelijke van te maken. Daarnaast een grensoverschrijdende, weinig bevreesde ontdekkingsdrang om het onbereikbare bereikbaar te maken, vrijheidsliefde en strijdbaarheid, waardoor ze moeilijk zijn te overheersen. In de nabijheid van de zee en de dood leefden zij een leven dat bedreigingen en mogelijkheden bood met een strijdbaar soort zwaarmoedigheid en lotsverbondenheid die de krijger. eigen zijn.
In heldenmythen zoals de Edda “schiepen zij voorbeelden van heroïsche menselijkheid met een merkwaardige psychologische verdieping, een lyrisch elan en tegelijk een onpeilbare weemoedigheid, die kenmerkend zal blijven voor alle kunst die uit het hoge Noorden komt”. A Vloemans, Cultuurgeschiedenis van Europa, p 25
Willem van de Velde de Jonge (1633-1707) Strand van Scheveningen in 1660