Afkeer van Renzi via afwijzing van zijn voorgestelde grondwetswijziging
Civis Mundi Digitaal #42
door Jan de Boer
De feiten spreken voor zich: een uitzonderlijk hoge opkomst van 70 procent van de Italiaanse kiezers waarvan 60 procent "nee" heeft gezegd tegen de plannen van de minister-président Matteo Renzi ( centrum links) om het ingewikkelde staatsbestel te hervormen via een grondwetswijziging. Een "nee" ook tegen de egocentrische persoon Renzi die zich overal gedurende vele maanden met zijn clan afficheerde: op de televisie, in de kranten, in de weekbladen, in de muziekbladen, op muren en in alle postbussen.
Renzi lanceerde op internet zelfs een eigen uitzending:" Matteo risponde" oftewel Matteo geeft u antwoord, waarin hij tegenstanders voor oud vuil en erger uitmaakte en de meest onwaarschijnlijke beloften deed: van "deze grondwetsherziening verbetert de zorg voor kankerpatiënten" tot " de brug naar Sicilië gaat er komen ". Deze voor een staatsman onwaardige houding heeft Renzi opgebroken, bovendien maakte hij een paar grote fouten.
De eerste grote fout: het huidige in 2013 gekozen Italiaanse parlement is het resultaat van een kieswet die destijds door de Staatsraad onwettig is verklaard. Het is op zijn minst politiek onvoorzichtig dat dit parlement zonder een wettelijke status een ingrijpende grondwetsherziening bepleit.
De tweede grote fout: het in tegenspraak zijn van een aantal essentiële voorstellen in deze door Renzi gewenste grondwetsherziening zoals de (niet heuse) afschaffing van de senaat waarop Renzi prat ging en waardoor het regeren makkelijker zou worden. De leden van de senaat , terug gebracht van 300 naar 100 , zouden niet langer door het volk gekozen worden maar door en uit de politieke vertegenwoordigers uit de regio’s die daarmee hun autonomie verliezen, waaraan een aantal burgemeesters en 5 door het staatshoofd te benoemen - waarom mag Joost weten - senatoren toegevoegd zouden worden die allen parlementaire onschendbaarheid zouden genieten. Een slecht idee volgens de oud-minister president Mario Monti gezien de hoge graad van corruptie op lokaal en regionaal vlak. Dus geen afschaffing van de senaat die bovendien niet langer door het volk gekozen zou worden.
Daarentegen niets over brandende kwesties - de derde fout - zoals bij voorbeeld de afschaffing van de departementen en de regio’s met een speciaal statuut: Sicilië, Sardinië , de Val d’Aoste, etc. die belastingvoordelen en geweldige financiële privileges genieten en een bron zijn van kolossale verspilling. En dat terwijl Renzi beloofd had dat de grondwetswijziging het politieke leven goedkoper zou maken.
Wat nu? Extreem-rechts, de zeer polpulistische 5 sterren-beweging van de vroegere komiek Beppe Grillo - goed voor 30 procent van de kiezers ondanks de schandalen die deze beweging teisteren, - en zelfs een dissidente minderheid in de Democratische Partij van Renzi heeft tegen de grondwetswijziging gestemd. Niet eenvoudig om nu in het verbrokkelde politieke veld van Italië een meerderheidsregering te vormen. Wellicht het beste is een overgangsregering van technici die de landelijke verkiezingen voorbereid door onder meer een legale kieswet het licht te laten zien., rechtvaardiger dan die Renzi bekokstoofde die de politieke partij die meer dan 40 procent van de kiesgerechtigden achter zich zou krijgen een " bonus" zou geven waardoor deze partij - Renzi dacht gezien de vorige verkiezingen dat dat zijn Democratische Partij zou zijn - de meerderheid in het parlement zou krijgen. Dan bij de verkiezingen in de zomer van 2017 maar hopen dat grillige Beppo Grillo die onlangs nog Trump feliciteerde, het niet redt om als grote winnaar uit de bus te komen. Hoe dan ook, van Renzi willen de Italianen niet meer weten!