NAVO ter discussie

Civis Mundi Digitaal #48

De NAVO is een kind van de Koude Oorlog. De liberale triomf in de Koude Oorlog is vooral ook te danken aan de NAVO als betrouwbaar schild van de westerse wereld en westerse waarden. Die NAVO bestaat nog steeds, hoewel zijn tegenhanger, het Warschaupact met het Oost-Europese bondgenootschap allang (in 1991) is opgeheven. Omstreeks 2004 zijn alle voormalige lidstaten van het Warschaupact lid geworden van de NAVO, behalve natuurlijk Rusland zelf. Dat heeft de prominente Amerikaanse diplomaat George Kennan – de geestelijk vader van de naoorlogse westerse containment of indammingspolitiek tegen de Sovjetunie – ertoe gebracht te waarschuwen tegen de risico’s van deze grootschalige uitbreiding van het westerse militaire bondgenootschap ten koste van Rusland. Dat bondgenootschap heeft onlangs Montenegro als 29^e lid in zijn gelederen opgenomen. Hiermee zou volgens Kennan de kiem gelegd worden voor een nieuwe Koude Oorlog. Die is inmiddels herrezen.[1] Dat Rusland zich terecht zorgen maakt over die grootschalige westerse uitbreiding constateren ook historici (in Geschiedenis Magazine). In dit nummer haken we hierop in en wordt de NAVO in scherpe bewoordingen ter discussie gesteld, onder meer omdat het een sta-in-de-weg is in het streven om de EU tot een politieke unie te laten uitgroeien, en daarmee als een significante politieke speler op het wereldtoneel te worden. Dat stelt nadrukkelijk een internationaal opererende politiek analist, die al eerder ook de Atlantische oriëntatie in Europa attaqueerde. Dit ter discussie stellen van de NAVO als westerse veiligheidsorganisatie is een nieuw teken van de innerlijke kracht van het project der moderniteit, waarvan de westerse wereld een dominerende exponent is.

SWC