Gedichten: Terug naar vroeger en naar later

Civis Mundi Digitaal #87

door Piet Ransijn

Terug naar vroeger                        2019 06 25 Na een buurtreünie in een Brabants dorp

 

Terug naar de verleden tijd

Terug naar onze kindertijd

De wereld leek nog overzichtelijk

De meeste mensen leken gelijk

 

Menigeen had zelf een kleine boerderij

Dat maakte hen van anderen vrij

Zelfvoorzienend met hun eigen vee

Maar volgden toch de Kerk gedwee

 

Ze dachten zelf niet na en deden

wat de Kerk had voorgeschreven

Hun leven leek nog middeleeuws

Het geloof bepaalde alles grotendeels

 

De Kerk schreef voor wat zondig was

en regelde haast alles wat niet mag

Het was een leven van afhankelijkheid

vanuit een onderhorige mentaliteit

 

                          *********

 

Na jaren worden we opnieuw geboeid

door het dorp waar we zijn opgegroeid

Het was ooit vele jaren uit de gratie

Later kwam een nieuwe fascinatie

 

Het voelt nog heel vertrouwd

en niet meer zo benauwd

We waren er al jong op uitgekeken

en zijn naar elders uitgeweken

 

We gingen naar een grote stad

omdat dat onze voorkeur had

Het dorp kon ons niet fascineren

We wilden ook graag verder leren

 

Nu zijn we minder gecharmeerd

door wat er vroeger is geleerd

Het rationele en het intellectuele

kan ons nu wat minder schelen

 

We zochten naar een dieper weten

raakten op het triviale uitgekeken

Met alles wat de wetenschappen leren

blijft ons universum een mysterie

 

Wat ons fascineert

en in ons resoneert

is een diepere tendens

die eigen is aan ieder mens

 

Zich met iets diepers te verbinden

waarin wij vervulling kunnen vinden

We zijn toen tot onszelf gekomen

en ook in onszelf gaan wonen

 

Zodat onze landelijke streken

anders worden bekeken

Bekrompenheid uit vroeger tijd

zijn veel mensen goeddeels kwijt

 

De vaart der volkeren

laat zich overal vertolken

De Kerk verloor heel rap

zijn macht en zeggenschap

 

Het oude was niet te behouden

omdat het al te zeer benauwde

De dorpen hebben zich bevrijd

uit het keurslijjf van de oude tijd

 

Het buurtgevoel is vaak gebleven

en aan nieuwe generaties doorgegeven

Alles voelt nog heel vertrouwd

en de verbondenheid is niet verflauwd

 

www.comesuitvaartzorg.nl/afscheidsverhalen/2019/2/26/weggegleden

 

Een blik voorbij dit leven                            2019 07 20

 Na lezing van Wim Couwenberg over het levenseinde en euthanasie

 

Toen ik het bijna had begeven

kreeg ik een blik voorbij dit leven

Het leek een beter oord dan hier

met minder tijdelijk en plat plezier

en minder schrijnend leed

naar het mij zo leek

 

Een oord van rust en vrede

waar minder wordt geleden

dan hier op deze harde aarde

in zijn hang naar materiële waarden

 

Voorbij dit leven is geen geld en geen materie

Er zijn mogelijk verdichtingen van energie

Het lijkt een beetje op verbeelding

maar berust op een andere ervaring

van een eigen soort van werkelijkheid

ergens in – of er voorbij – de ruimte-tijd

 

Er valt niet veel te communiceren

over deze buitenaardse sferen

maar deste meer te fantaseren

Wat mij ervan is bijgebleven

is dat wij verder kunnen leven

 

En misschien er vrede kunnen vinden

als wij ons niet meer aan de aarde binden

Daarom is het zaak de aarde los te laten

als wij aanstalten willen maken

om na dit ondermaanse aards bestaan

naar het buitenaardse toe te gaan

 

Wanneer die tijd zal komen

kan soms blijken uit speciale dromen

Soms zijn er tekenen die op het einde wijzen*

Maar de dood hult zich in zwijgen

en komt heel dikwijls onverwacht

Dat is een veelgehoorde klacht

 

Of men moet juist heel lang wachten

tot de allerlaatste krachten

het uiteindelijk begeven

voor men zich kan overgeven

 

We kunnen nu het einde reguleren

en de dood zo nodig inviteren

Is het echter aan de mens gegeven

om het einde van zijn leven

zelf te regelen of aan te geven?

Of heeft het leven hier op aarde

tot de allerlaatse snik zijn waarde?

 

https://www.civismundi.nl/index.php?p=artikel&aid=2778