In India is de slavernij terug

Civis Mundi Digitaal #98

door Jan de Boer

Op maandag 18 mei is de lockdown in India opgeheven, en verscheidene dichtbevolkte grote regio’s hebben in de aanloop daarnaartoe alle wetten die de relaties tussen werkgevers en werknemers regelen in de vuilnisbak gegooid. Uttar Pradesh was op 6 mei de eerste grote regio die dit deed. Onder leiding van een extreem-nationalistische hindoe-monnik besloot deze dichtbevolkte deelstaat met zijn 200 miljoen inwoners de toepassing van de arbeidswetten – behalve die tegen kinderarbeid – voor alle ondernemingen, fabrieken en winkels op te heffen om de economie na Covid-19 weer op gang te brengen. En dit in ieder geval voor drie jaar. Als met een toverstokje zijn alle wetten voor het regelen van arbeidsconflicten, veiligheid, gezondheid, erkenning van vakbonden en de arbeidsvoorwaarden van binnenlandse arbeidsmigranten verdwenen. De autoriteiten verklaren dat er « onder de huidige omstandigheden » aan werkgevers « flexibiliteit » geboden moet worden. Volgens hen is het daardoor mogelijk « de bestaande banen te beschermen » en ook weer banen beschikbaar te stellen aan migranten die naar Uttar Pradesh zullen terugkeren, nadat ze de grote Indiase steden waar zij werkten hadden verlaten toen het virus zijn opwachting maakte. Sinds 1 mei brachten speciale treinen deze dagloners, die gedurende anderhalve maand zonder ook maar één cent in de overbevolkte steden New -Delhi, Bombay of Bangalore moesten zien te overleven, weer naar hun dorpen terug. Alleen al in Uttar Pradesh betrof het 2 miljoen dagloners die naar hun geboortedorpen terugkeerden.

Mijn internetcontact Pratap Bhanu Mehta schreef in The Indian Express: « Deze aankondigingen bevestigen de ernstigste vrees die men kan hebben: de pandemie wordt gebruikt op het moment dat het onmogelijk is om te manifesteren tegen machtsmisbruik. India keert terug naar de barbaarsheid, naar de slavernij van de negentiende eeuw. »

Op donderdag 7 mei volgde de deelstaat Madhya Pradesh met zijn 73 miljoen inwoners het voorbeeld van Uttar Pradesh. De chef van de uitvoerende macht, Shivraj Singh Chouhan, lid van de Partij van het Indiase Volk (BJP) van premier Narenda Modi, verklaarde vrijelijk dat ondernemingen op deze manier « naar believen over arbeiders kunnen beschikken » zonder zich zorgen te hoeven maken over normen voor veiligheid, gezondheid… Vrijdag 8 mei volgde de deelstaat Gujarat met zijn 61 miljoen inwoners. De belangrijkste leider van de oppositie, Rahul Gandhi, op 11 mei: « Het coronavirus kan en mag geen excuus zijn om de mensenrechten met voeten te treden en arbeiders uit te buiten, » maar « vergat » wijselijk daarbij te zeggen dat in deelstaten waar zijn Congrespartij de scepter zwaait, zoals in Rajasthan en de Pendjab, ook maatregelen genomen waren die zonder precedent arbeidsrechten hadden ingeperkt. In deze twee deelstaten, alsook in vier andere door de BJP beheerste deelstaten, Gujarat, Haryana, Madhya Pradesh en Himalchal Pradesh, hebben de autoriteiten bovendien de voorschriften van de Internationale Arbeidsorganisatie over de wettelijke arbeidsduur naar de prullenbak verwezen: in hun deelstaten gaat de werkweek van 48 uur naar 72 uur, waarbij zij opgemerkt dat de zaterdag in India geen rustdag is. « Deze versoepelingen creëren echt geen banen », voorziet Ravi Srivastava, directeur van het Studiecentrum werkgelegenheid in New Delhi. Want in een economie die al voor het uitbreken van de pandemie een historische vertraging kende « is de productiecapaciteit al jarenlang op grote schaal onderbenut ».

Jammer genoeg wordt er in diverse landen door werkgeversorganisaties met een zekere jaloersheid naar India gekeken. Zo verklaarde de voorzitter van de werkgeversorganisatie in Frankrijk (Medef) dat gezien de door Covid-19 veroorzaakte economische situatie en de maatregelen binnen de ondernemingen inzake sociale distantie, etc. het wenselijk zou zijn dat de werkers langere werktijden zouden moeten krijgen. Geen woord werd daarbij gezegd over de honderdduizenden nieuwe werklozen die dolgraag weer aan het werk willen om niet in armoede te vervallen…

Geschreven op 18 mei 2020