Gedichten over diepere verbondenheid
Civis Mundi Digitaal #103
door Piet Ransijn
Foto: Michaël van Eeden, https://zoom.nl/foto/natuur/regenwolken.1357680.html
Kosmische verbondenheid 2020 10 26 Na beluisteren van Marieke de Vrij over corona-richtlijnen
Worden wij ertoe gedreven
meer op onszelf te leven?
Het voelt soms of zo het bestaansrecht
als een medemens ons wordt ontzegd
Een mens leeft in verbondenheid
bij voorkeur niet in eenzaamheid
Hij is bij voorkeur niet alleen
liefst met anderen om hen heen
Door een training in alleen zijn
wordt het geleidelijk ook fijn
om vaak meer op jezelf te zijn
In verbinding met de mensheid
is er eigenlijk geen eenzaamheid
Die diepere verbondenheid
raakt een levend mens niet kwijt
Ook het planten- en het dierenrijk
geven ons een zekere geborgenheid
Planten geven levensenergie
en diep gevoelde harmonie
Ieder monter of ondeugend dier
geeft ons een wonderlijk plezier
Een eenzaam leven is geen hel
maar blijft toch ook een samenspel
Een mens is ook een kosmisch wezen
dat uit de hemel lijkt verdreven
Toegang tot het hemelse gewelf
vindt een mens weer in zichzelf
Zo boven, zo beneden
is vroeger ooit geschreven
Wanneer hij wandelt op zichzelf
omhuld door het hemelse gewelf
dan is er een verbondenheid
die reikt tot in het hemelrijk
Is de natuur niet als een vrouw
die zielsveel van ons houdt?
Maar ’s winters voelt zij koud
Zij lijkt volstrekt gevoelloos
en ons leven voelt heel broos
Ten overstaan van storm en regen
en wolken die met wind en regen
in donkere gestalten meebewegen
zijn wij een broos en nietig wezen
Het wekt een diep gevoeld ontzag
voor al die ongetemde kracht
die ons en al wat om ons leeft
onuitputtelijk met energie omgeeft
Wij zijn niet slechts een speelbal
Wij zijn ook de ogen van het Al
waardoor de kosmos zich bekijkt
en met bewustzijn wordt verrijkt
Wij zijn de ziel van het heelal* *Zie Gustaf Stömberg, De ziel van het heelal
en de bekroning van het Al
https://quotefancy.com/quote/1340526/Guru-Nanak-I-am-neither-male-nor-female-nor-am-I-sexless-I-am-the-Peaceful-One-whose-form
Een zelfverlichtende aanwezigheid 2020 10 06
Liefde is een wonderlijke kracht
Zij koestert mensen zacht
en bevrijdt van eenzaamheid
Een kwaal van de moderne tijd
Velen leven op een eiland
Ons verstand is dominant
Maar het is een instrument
dat ook zijn grenzen kent
Liefde echter kent geen grenzen
voedt en koestert alle mensen
als het zonlicht warm en zacht
als een wonderlijke kracht
Poorten die gesloten
waren gaan weer open
Terwijl on vervulde dromen
tot vervulling komen
en het onuitputtelijke leven
weer sprontan gaat stromen
Het schittert in het zonlicht
en het is zichzelf tot licht
Een zelfverlichtende aanwezigheid
die een ieder in zijn hart verblijdt
Iedereen kan delen in het licht
als men zich er zelf op richt
http://www.mariajohannes.nl/1_1824_Broederschap_van_Onze_Lieve_Vrouw.aspx
De mantel van de liefde 2020 10 25
Alles wat mij niet geriefde
hul ik in de mantel van de liefde
Al hebben mensen me gemeden
ik heb er niet onder geleden
Het maakt allemaal niet uit
Ik neem een kloek besluit
mij aan idealen toe te wijden
en oneinigheid te mijden
Aan anderen en aan wetenschap
die al jaren mijn interesse had
Ik heb maar weinig nodig
Veel gedoe is overbodig
Ik kan heel goed op mijzelf zijn
op een wereldwijd terrein
en mis in de coronatijd
van niemand de nabijheid
Behalve om bij volle maan
gearmd een blokje om te gaan
Ik zie graag in mijn verschiet
iets meer romantiek
En alles wat mij niet geriefde
hul ik in de mantel van de liefde
Alle wensen, alle zorgen
in haar plooien opgeborgen
Plooien worden gladgestreken
Mij zal niets ontbreken
En ik doe mij graag te goed
aan haar zoete overvloed
Want in haar omhulling
voel ik mijn vervulling
Vele kleine muizenissen
kan ik deerlijk missen
Als de zon gaat schijnen
openen we de gordijnen
Alles komt dan in het licht
met een helder vergezicht
In een ruimer perspectief
neem ik alles maar voor lief
Alles wat mij niet geriefde
hul ik in de mantel van de liefde
https://taaldacht.nl/2017/06/23/de-kosmische-orde/
Bede aan de goden 2020 09 16
Ik wend mij tot de goden
druk hen op hun harten
oog te hebben voor de noden
die de mensheid tarten
De bron waaruit wij zijn geboren
ging voor ons allang verloren
We lopen doelloos rond in kringen
met een vracht aan nutteloze dingen
De ene God is lang geleden overleden
ook de goden zijn allang verdwenen
Verstoken van devotie en mysterie
geloven we alleen maar in materie
De wereld werd een grote zandbak
waarin iedereen zijn eigen taartjes bakt
En er staan ook vele zandkastelen
die de rijken met elkaar verdelen
Verder is de zandbak bijna leeg
en staan kastelen meestal scheef
is er niets van grote waarde
Alleen maar stoffelijke waarden
Goden hebben ons verlaten
en ons met de zooi gelaten
die we met zijn allen maken
in de zandbak van de aarde
zonder geestelijke waarden
Ik wend mij tot de goden
vraag ze om weer terug te komen
oog te tonen voor de noden
die de mensheid tarten
ons te redden uit het lege zand
waarin wij tezamen zijn gestrand
Laat de wereld van materie
weer betoverd worden door mysterie
Laat de goden weer op aarde dalen
en ons geloven in ongelofelijke verhalen
Gouden tijden waarin overvloed
ons deelachtig wordt in voorspoed
en wij God en goden weer gaan eren
en elkaar als mensen respecteren
en de mensheid gaan bevrijden
van de overmaat aan lijden