Civis Mundi Digitaal #117
DE TAAL VAN DE DICHTER
De taal van de dichter is nooit een wereldtaal, ook niet
Als hij schrijft in het Engels of Rrussisch.
En elk Esperanto is imitatie. De dichter moet de begrenzing
Van zijn linguistisch huis aanvaarden,
Maar zich realiseren dat zijn problemen wel degelijk
De problemen van de wereld zijn. Wat
Dat aangaat bestaan er geen grenzen. En wie halt houdt
Voor de grenzen die hij eigenmachtig
Trekt, sluit zich in particularisme af van de werkelijkheid.
*/*
Jacques Hamelink De droom van de poëzie
Amsterdam 7 feb 1977
Bewerkt citaat
Jan Chris Jansen