Siberische spiritualiteit
Deel 5: Waarom zijn we zoals we zijn?
Civis Mundi Digitaal #146
door Piet Ransijn
Bespreking van Vladimir Megre, Wie zijn wij? Schildpad Boeken, 2009. Deel 5 uit de Anastasia-serie.
“Waar hangt onze tevredenheid of ontevredenheid vanaf Vladimir? Wat is de zin van het leven?... Wat wacht ons in de toekomst?” vroeg Vladimir Megre zich af terwijl hij terugliep na een bezoek aan de Siberische kluizenares Anastasia. (p7) Haar project van familiedomeinen zou onze wereld kunnen veranderen, doordat mensen weer in harmonie met de natuur komen op een eigen stuk grond, dat door henzelf wordt ingericht. Daardoor worden mensen gezonder, sterker en gelukkiger. Terwijl in de zgn. ontwikkelde landen mensen kampen met allerlei kwalen, nauwelijks kunnen leven zonder medicijnen en “het aantal zelfmoorden groeit”. (p13)
Anastasia leeft als kluizenares verbonden met de natuur, terwijl wij ons daarvan hebben afgezonderd. “Zijn wij niet verstrikt geraakt in een overvloed aan informatie?... Zijn wij niet... afgescheiden – afgezonderd – geraakt van de echte informatiebron?... Ze heeft verteld over de mogelijkheden van de individuele mens om zijn leven tot iets beters te transformeren. wanneer dat gebeurt zal ook elk land en de menselijke samenleving in zijn totaliteit veranderen.” (p18)
Spiritueel-ecologische gemeenschappen: Auroville en datsja-coöperaties
Megre zocht naar vergelijkbare projecten en beschrijft Auroville, letterlijk ‘’Stad der Dageraad’’ in Pondicherry, India, gesticht door Mirra Richard, The Mother genoemd en de yogi Aurobindo. Ze hadden daarvoor grond gekregen van de Indiase regering. Het project faalde omdat de grond eigendom bleef van de organisatie en de bewoners van Auroville daarmee in conflict kwamen. “Aan haar inwoners werden geen rechten verleend. Zo werden alle inwoners van Auroville... afhankelijk gemaakt van de organisatie.” (p21) Daarom wonen er maar 1200 in plaats van de verwachte 50.000 inwoners
Zo faalden ook andere spiritueel-ecologische gemeenschappen. “In geen enkel land spelen deze nederzettingen een grote rol.” (p20) Behalve de datsja-gemeenschappen of –coöperaties in Rusland. in 1997 waren er volgens het Russische Bureau voor de Statistiek Goskomstat 14,7 miljoen gezinnen die fruit teelden op hun perceel en 7,6 miljoen gezinnen die er groenten verbouwden op in totaal 1,821.000 hectare grond. “Er zijn miljoenen bomen door hen geplant.” Onvruchtbare grond is veranderd in bloeiende tuinen. Volgens Megre is het land dankzij de zelfvoorzienende datsja-coöperaties aan een “massale sociale uitbarsting” ontsnapt. Volgens Anastasia “zijn de datsjniks de voorboden van een prachtige toekomst”. (p24,25)
“De grond kan haar eigen vruchtbaarheid herstellen.” Zoals “in de taiga alles zonder hulp van mensen groeit”. (p27) Chemische bestrijdingsmiddelen en kunstmest zijn volgens Anastasia niet nodig. Megre zocht daarvoor bewijzen. Hij vond een voorbeeld in de buurt van de stad Vladimir, een rijkbegroeide met Siberische ceders omheinde openbare boomgaard, waar dorpsbewoners hun overheerlijke fruit vandaan haalden. Waarom is er niet op meer plaatsen een dergelijke opzet? “Het is niet het gebrek aan mogelijkheden of middelen, maar het is onze eigen instelling die schuldig is aan onze ellende.” We streven naar welvaart ten koste van anderen en jagen het vluchtige na. (p34,36)
Toekomstig Rusland
Anastasia liet Megre een beeld zien van het toekomstige Rusland: boulevards beplant met bloemen en groen. Bijna geen personenauto’s, wel bussen. Mensen dronken water uit de rivier de Moskva. Zuivere lucht. Heel veel toeristen, veel meer dan inwoners, die hun tijd voor een groot deel doorbrengen op hun mooie familiedomein. “De Russen voelden zich niet aangesproken door het leven van mensen in het moderne Westen, maar ze wilden ook niet terug naar de oude sociale structuur... Er heerste algehele malaise. Het Russische volk had te kampen met vergrijzing... De Russische president besloot dat aan elk Russisch gezin dat daarin geïnteresseerd was, een lap grond van één hectare zou worden toegewezen.” (p39) Zonder kosten en met belastingvrije opbrengst.
Mensen op de familiedomeinen zien er gezond en gelukkig uit. De helft bestaat uit ondernemers die armere mensen in dienst namen voor de inrichting van hun familiedomein. “Er kwam een hele beweging op gang, die veel weg heeft van de datsjabeweging.... Meer dan dertig miljoen gezinnen zijn aan de slag gegaan... Ze hebben hun stukken land prachtig ingericht... Rusland werd de rijkste en machtigste staat ter wereld.” (p42) Geostrategen hebben beweerd dat het land dat het Euraziatische subcontinent beheerst, een groot deel van de wereldmacht heeft.
De werkloosheid verdween. “De staat hoefde geen gelden meer uit te trekken voor landbouwproductie... De buitengewone veranderingen trokken wereldwijd de aandacht... De toeristen stroomden Rusland binnen.” (p44) Vruchten en groenten smaakten veel beter. Er werden geen chemicaliën en pesticiden meer gebruikt en er waren geen monoculturen op de familiedomeinen. Verkoop van geneeskrachtige kruiden was een grote inkomstenbron. Siberiërs leefden van de productie van pijnboompittenolie. Ze stopten met jagen en doden van dieren. Beren en andere dieren werden mensvriendelijk en gingen mensen helpen, door bijv. knollen uit de grond te halen.
Rusland werd een belangrijk “universeel wetenschappelijk centrum”. Er werd “een bepaald soort energie ontdekt waartegen zelfs de modernste wapens niets konden uitrichten”. (p49) Daardoor werden wapens geliquideerd. Het leidde tot een ontwapeningswedloop. De energie werd gemobiliseerd door gedachtekracht, met name van kinderen met bijzondere gaven, die deze in sterkere mate hadden dan bij de zgn. Nieuwetijdskinderen. (Zie CM 31,101,108)
https://ai-illustrator-file.com/nl/product/hersenspoeling-denk-niet-tekening/
Afhankelijkheid
Anastasia wijst terloops op de gevaren van het eten van genetisch gemanipuleerde gewassen en fruit. “Het immuunsysteem, het verstand en de gevoelens van de Mens zijn verzwakt... Hij verandert langzamerhand zelf in een mutant... Hij begint zijn unieke menselijke eigenschappen kwijt te raken, en is aan het veranderen in een simpel bestuurbare biorobot. Hij verliest zijn onafhankelijkheid. De opkomst van nieuwe ziekten... is een waarschuwingssignaal om dat de Mens ontoelaatbare handelingen pleegt.” (p80)
“Het menselijk denken is onderworpen aan de grenzen en conventies van de technocratische wereld... Het menselijk denken wordt een leven lang in dezelfde banen gedwongen... Een mens werkt... omwille van de technocratische wereld... Hij kijkt tv.” Vaak uren per dag. Hij denkt dus weinig na. (p85)
“Het huidige westerse landbouwstelsel laat niet toe dat op grote schaal op de teelt van ecologische producten wordt overgeschakeld. Een westerse boer is praktisch gedwongen om met loonarbeiders, landbouwmachines, kunstmest en chemische bestrijdingsmiddelen te werken om winsten te maximaliseren... Door het proces van veredeling is praktisch al het oorspronkelijke zaaigoed... verdwenen.” (p118)
Megre ontmoet een oude gehandicapte filosofieprofessor die onder de indruk is van de praktische filosofie van Anastasia en ook een familiedomein wil inrichten met behulp van zijn struise huishoudster. “We staan op de drempel van een nieuw millennium," zei hij. Door in de ondergang te geloven, brengen we deze dichterbij. Het is zaak een nieuwe, betere wereld te creëren. (p134,136)
https://pottslawyers.com.au/blog/2023/07/31/coercive-control/
Toeval en ontreddering
Het “verschijnsel Anastasia” werd wetenschappelijk onderzocht. De onderzoekers vonden het minder van belang dat de beschreven gebeurtenissen werkelijk hadden plaatsgevonden dan de reacties die de boeken oproepen. Van een deel ervan werd het waarheidsgehalte gecontroleerd aan de hand van getuigenverklaringen van de gangen van Megre op Cyprus, waar hij het derde boek Schepping schreef. Sinds zijn ontmoeting met Anastasia is hij totaal veranderd. De onderzoeker veronderstelt dat er krachten aan het werk zijn die hem beïnvloeden. Dat zou blijken uit toevalligheden die nauwgezet zijn onderzocht.
Een voorbeeld: Megre zei “Ik moet de kleindochter van de godin Aphrodite spreken.” (p163) Men dacht dat hij niet goed spoorde. Op de laatste dag van zijn verblijf in zijn hotel werd hij opgehaald door een mooie Russische vrouw, die bij een reisbureau werkte en op een incarnatie van (de geest van) Aphrodite leek. Deze vrouw regelt een appartement en zijn bezoeken en het eten dat hij wenst.
“Er komt maar geen eind aan de opeenstapeling van toevalligheden... We hebben hier te maken met een opeenvolging van gebeurtenissen... ogenschijnlijke toevalligheden, zorgvuldig geregisseerd, alle leidend naar een of ander vooraf bepaald doel... Bij de meerderheid van Megre’s boeken bestaat de wens om hun levenswijze ingrijpend te veranderen... Als er straks sprake is van een kritische massa, zullen ze feitelijk in staat zijn... regeringen te beïnvloeden... Onze samenleving is dan net zo aan te sturen als Megre [...die] een wezen is geworden dat volledig door bepaalde krachten wordt aangestuurd,” luidde de conclusie van de onderzoekers. (p169,171)
Zij staven dit met citaten van Anastasia, zoals: “Je zult wel schrijven... Ze hebben al een hele reeks omstandigheden op touw gezet die je daartoe zullen dwingen... Zij leggen alleen maar verantwoording af aan God.” Ze wijst op “het bestaan van bepaalde krachten die het toeval regisseren, waardoor de het menselijk lot kunnen beïnvloeden.” (p159,160. Boek 1 Anastasia, p141)
Megre was geschokt door deze conclusie die op feiten berustte die hij zelf had ervaren. “Dat betekende dat ik een soort marionet was in handen van iemand anders... van Anastasia of van bepaalde krachten of energieën... Ik wilde niemands speeltje zijn... Een week lang was ik depressief en apathisch... Ik wilde tegen die krachten in het geweer komen... Bewijzen dat een Mens bij machte is aan hun controle te ontsnappen.” Hij stopte met schrijven en ging weer vlees eten, roken en drinken, omdat ze dergelijk gedrag niet goedkeurden. (p173,177)
https://www.werkaandemuur.nl/nl/werk/Schilderij-van-een-dansend-paar-in-warme-kleuren/1135468
Een spannend uitje
Op een dag kwam er een vriend op bezoek, die zei dat hij geprogrammeerd of gehypnotiseerd was geraakt. Hij stelt voor om “een gewoon menselijk leven te leiden” en uit te gaan. “We bouwen een feestje met muziek en vrolijk gezelschap.” (p181) Ze gingen naar een paar “gezellige meiden”, die zijn vriend kende: “een aantrekkelijke, verleidelijke vrouw... alles zat erop en eraan” en haar vriendin. Ze gingen uit eten en dansten. “Ik voelde Lena’s heerlijke, welgevormde lijf onder mijn handen bewegen. Ik was al een beetje aangeschoten, en raakte door haar parfum en ogen nog meer bedwelmd.” (p185)
Zijn vriend leek echter van slag geraakt, sinds hij had gedanst, en wilde buiten iets bespreken. De vriendin van Lena, met wie hij danste, had verteld dat Lena een “ziekelijke masochiste” was. “Ze houdt van seksuele perversiteiten.” Ze neemt mannen mee naar het restaurant, flirt met hen en laat ze dan door een plaatselijke bendeleider, die in haar jeugd haar aanbidder was, door hem en zijn maten in elkaar slaan. “Ze krijgt er een kick van, of misschien komt ze zelfs klaar,” had de vriendin van haar gehoord. “Het is een ziekte... Ze is niet goed bij haar hoofd.” (p186,187)
De bendeleider was er al. Ze konden niet meer weg en besloten er maar een leuke avond van te maken. Megre sloeg zijn arm om Lena heen. “Het spel was begonnen... Ik speelde zo goed mogelijk mee. Alsof ik het deed voor het vermaak van iemand anders – van duistere krachten – waardoor ik zelf aanstuurde op een dramatische ontknoping. En die liet niet lang op zich wachten... Een vent met een stierennek... liep zelfverzekerd op ons af. Maar halverwege stond hij plotseling stil, en staarde nu strak de tegenovergestelde kant uit... Daar vanuit de lobby... liep niemand anders dan Anastasia. Haar outfit en haar ongedwongen, haast uitdagende manier van lopen waren inderdaad verbazingwekkend... Ze overtrof alle andere dames.”
Ze wervelde over de dansvloer “met prachtige vloeiende bewegingen… Daarna kwam ze naar ons toe.” Ze keek de stierennek even recht in de ogen en ging aan de tafel van de stomverbaasde Megre zitten. “Ik kwam je opzoeken… Ik voelde dat je hier was.” Ze vertelde hoe ze was binnengekomen en haar uiterlijk had aangepast, toen ze niet werd binnengelaten. De vrouwen keken allemaal naar haar en vroegen, waar ze haar make-up en ‘spullen’ vandaan had, die ze gewoon uit het bos had gehaald. Ze kreeg lippenstift van de potige vrouw die de leiding had, toen ze deze cederolie-essence had gegeven, nadat ze verdriet in haar ogen zag.
Anastasia stelde aan Megre voor te gaan wandelen. De uitnodiging van de stierennek om te dansen, sloeg zij beleefd af. Tijdens hun wandeling kwam er een jeep op hen af met vijf stevige kerels, waaronder de stierennek. Megre werd tegen de grond geslagen. Anastasia begon te gillen. Zo intens dat mannen “naar hun oren grepen... en kronkelden van de pijn... Toen zag ik dat er een groep vrouwen op ons af kwam rennen... Eén had een fles in haar hand, een ander een moersleutel, een derde zelfs een gummistok, terwijl de vierde een massieve kandelaar droeg.” De onverschrokken leidster voorop met de kapotte hals van een champagnefles. “Je hebt heel wat kerels aan de haak geslagen, vriendin!” zei ze tegen Anastasia. “Ik wilde er maar eentje spreken,” zei deze.
De vrouw barstte los in een grove scheldkannonade” en gaf de stierennek te verstaan dat hij met zijn poten van meisjes moest afblijven, inclusief Anastasia. Er ontspon zich een woordenwisseling, waarop een van de mannen een pistool op haar richtte. “Daar stonden ze: jonge vrouwen... onder schot gehouden door criminelen... ‘Gillen, Anastasia, gillen, snel!” riep Megre (p193-195)
“Uit de kleren,” zei de stierennek, die in obscene taal zijn bedoelingen duidelijk maakte. De leidster wilde haar meisjes beschermen en zich opofferen door zich alleen beschikbaar te stellen, toen plots een stevige vrouw haar peignoir opensloeg en behalve haar vrijwel naakte lijf een kalasjnikov-geweer tevoorschijn haalde. “De eerste kogel kostte de aanvoerder de hak van zijn schoen... Hij sprong hinkend weg.” De schurken zochten meteen dekking en werden gesommeerd het water in te gaan. Daarna wendde de leidster zich tot Anastasia en zei dat ze verder kon gaan wandelen.
De invloed van wensen
Megre ging met Anastasia naar zijn appartement en ging op het balkon slapen. Ze ging naast hem zitten tot hij in slaap zou vallen. “Maar dat gebeurde niet. Het knagende besef dat de Mens... niet meer is dan een speelbal in de handen van toevallige gebeurtenissen, liet me ook nu niet met rust. Ik voelde een groeiende boosheid... ook naar Anastasia... De Mens kan makkelijk aangestuurd worden door bepaalde krachten.” (p200,201)
Anastasia vroeg hoe hij tot die overtuiging was gekomen en Megre vertelde het verhaal van de onderzoekers. Zij bevestigde het bestaan van energieën die gebeurtenissen aaneen kunnen rijgen, toevalligheden kunnen programmeren en vroeg of hij wilde weten wie de verantwoordelijke programmeur van hem is. Megre meende dat zij het was. Maar zij kon “alleen maar een klein beetje invloed uitoefenen... De hoofdprogrammeur... zit in jezelf, dat zijn jouw eigen wensen... Alleen de wensen en het streven van de Mens zijn in staat om een programma van actie in werking te stellen. Dat is de wet van de Schepper... De essentiële gebeurtenissen [op Cyprus] werden voorafgegaan door jouw wensen. Jij wilde toch de kleindochter van Aphrodite ontmoeten?... Veel hangt af van de betekenis van de wens, van het doel ervan... En van de kracht van de wens. Hoe wezenlijker en lichter het doel, hoe meer krachten van het licht er worden aangetrokken voor de realisatie ervan... Door zijn wens creëert de Mens voor hen de mogelijkheid tot handelen.” Ook voor duistere krachten. (p204,205)
Aphrodite. De Geboorte van Venus Sandro Botticelli
Wat betreft de godin Aphrodite, zei Anastasia dat deze een energie is, die zich kan verbinden met de energie van een mens. De zorgen van Megre dat mensen marionetten zouden zijn, waren verdwenen. “Je bent een grote godin,” en hij en knielde voor haar neer. Anastasia reageerde met een kreet van pijn en wanhoop. Mensen moeten elkaar niet aanbidden, zie ze. ”Ik ben gewoon een vrouw, ik ben een Mens.”
“Maar je bent zo anders... Wie zijn wij dan?... Mozes, Jezus Christus, Mohammed, Rama, Boeddha, wie zijn zij dan? Wat denk je van hen?” Anastasia noemde hen “haar oudere broers”. Volgens haar breekt er nu een nieuw millennium aan, waarin hun energie te verdelen is onder de mensen die nu leven. (p206,207) Megre was weer gerustgesteld en kon gaan slapen. “Gelukkig maar dat mensen alles voor zichzelf kunnen programmeren,” dacht hij voor hij in slaap viel.
De volgende morgen zag hij Anastasia in de keuken, ogenschijnlijk een gewone vrouw. Maar als betoverd zag hij weer hoe mooi zij was. En besefte hij hoeveel hij aan haar te danken had: zijn zoon en de relatie met zijn dochter en zijn ex-vrouw was beter geworden. Zij had hem van een ziekte genezen en aangezet tot een gezonde levenswijze. Hij wilde haar een parelsnoer geven, maar opende het weerbarstige slotje zo onhandig, dat het snoer brak en de parels op de grond vielen. Ze raapten ze op. “Ze was heel dichtbij en tegelijk zo ver weg en onbereikbaar als een ster.” Toen hij dat aan haar zei, kwam ze naast hem zitten en zei: “Het sterretje is in een gewone vrouw veranderd.”
“Waarom zijn we elkaar niet tegengekomen toen ik nog jong was?” vroeg Megre.
“Het heeft me eeuwen gekost om je ronddwalende ziel te bereiken. Jaag me niet weg nu,” zei Anastasia. Zij vertelde dat alleen het stoffelijk omhulsel sterft, de ziel opnieuw geboren kan worden en zijn geliefde(n) kan ontmoeten en herkennen. Megre bedankte haar “voor die prachtige droom”, die zij in een verhaaltje vertelde van een jongen en een meisje die elkaar vonden. (p213,215)
“Een Mens creëert zijn toekomst door zijn dromen en gedachten... Iedere Mens is een schepper voor zichzelf.” (p216) Op een prachtige dag gingen ze zwemmen en zonnebaden op een verlaten strand. ’s Avonds vertrok Anastasia, Megre achterlatend met haar droom van een prachtige wereld.