Geopolitiek en wereldbeheersing
Deel 4: Israël en Palestina
Civis Mundi Digitaal #151
door Piet Ransijn
Bespreking van Diedert de Wagt, Bij gebrek aan beter: De andere kant van het verhaal. BGAB, 2024 (www.bgab.eu), vervolg
Lebanon, 1982-83. Afghanistan, 1980s. Its goal was to make trouble for the Soviet Union… though the Soviet Union would have fallen without it. .. It was one of the catalysts of al-Qaeda... This makes it an unqualified disaster. Gulf War, 1991. Somalia, 1992-93. Didn’t go well. Afghanistan, 2001-Present. The primary goal was to destroy al-Qaeda, but it was nebulous beyond that. Iraq, 2003-Present. Didn’t go well. Libya, 2011. Didn’t go well. https://www.motherjones.com/kevin-drum/2018/04/american-intervention-in-the-middle-east-has-been-a-4-decade-disaster/
In dit deel komen de oorlogen van de VS en bondgenoten aan de orde in landen in het Midden-Oosten, in Afghanistan, Irak, Libië, Syrië, en de confrontatie met Iran. Omdat de speciale band met Israël hierbij een sleutelrol speelt komt deze eerst aan bod (in het boek pas in hoofdstuk 15).
Israël: de 51e staat
Israël heeft grote invloed op het buitenlandse beleid van de VS, vooral via de neoconservatieven, die zich verbonden voelen met het bijbelse land en gemeenschappelijke belangen met Israël hebben tegenover het islamitische extremisme. De Britse koning Charles merkte op dat Amerikanen Israël “zien als een kolonie van de VS”. (p282) Het is echter meer een zelfsandige staat één van de meest invloedrijke staten (ten opzichte) van de VS. De invloed van de Israël-lobby is buitengewoon groot, zoals politicoloog John Mearsheimer uiteenzet in The Israel Lobby and U.S. Foreign Policy. Daardoor krijgen israëlische belangen vaak de voorkeur boven Amerikaanse belangen en worden deze met elkaar geïdentificeerd.
“Het machtigste onderdeel van de lobby is de American Israel Public Affairs Committee (AIPAC)... Ze krijgen van... Israel Affinity Organisations (IAO’s) zo’n 3,5 miljard dollar binnen.. Met dat geld kun je een heleboel invloed kopen”. O.a. in het Congres. Voormalig premier Ariel Sharon zei dan ook "the Jewish people control America.” Benjamin (Bibi) Netanyahu zei dat je de VS gemakkelijk kon bijsturen in de gewenste richting. Dus “de grootste supermacht in de wereld wordt onder de duim gehouden door een minuscuul land dat voor zijn voortbestaan afhankelijk is van de gastheer waar het op parasiteert.” Het krijgt namelijk “bakken met geld... tien miljoen dollar aan militaire steun per dag (!)” (p283,284)
Beleidsvoorstellen worden vaak via denktanks aangedragen. De AIPAC zorgt “dat Amerikaanse politici een Israëlische kijk op de wereld en Israëls kant van het verhaal voorgeschoteld krijgen.” De staf van denktanks zijn daar gevoelig voor, omdat een goed betaalde lobbybaan geldt als een volgende stap in hun carrière, bijv. bij AIPAC. Bovendien werken er veel Joodse mensen in Washington. Congresleden krijgen financiële steun van AIPAC in ruil voor een ‘loyalty agreement’ tegenover Israël, compleet met stemadviezen. “Als je tegen Israël ingaat, zorgt AIPAC ervoor dat je niet wordt herkozen... Ze domineren het debat in de media, de vele denktanks en zelfs op de universiteiten.” (p285,286) Sinds de huidige oorlog in Gaza zijn er ook veel pro-Palestijnse protesten tegen de onmenselijke situatie in Gaza.
Dan is er nog de Mossad, “een van meest geduchte en gevreesde geheime diensten”. Deze werkt via “spionage en afpersing”, ook in de VS. De School of Advanced Military Studies (SAMS) noemde de Mossad “onvoorspelbaar, meedogenloos en sluw”. Er waren bijv. opnamen gemaakt van de seksgesprekken tussen Bill Clinton en Monica Lewinsky waarmee hij werd gechanteerd volgens de New York Post.
https://journalistiekennieuwemedia.nl/jnm/2024/04/06/9-11-de-dag-die-de-wereld-veranderde/
Universiteit Leiden: “Waarom Israël al zo lang onvoorwaardelijke steun van Amerika geniet”
Ontstaan van Israël
Israël is ontstaan vanuit het zionisme dat gericht is op een eigen staat in het bijbelse beloofde land Palestina (Zion). De Joden hebben dat land van de Britten, namelijk Minister van Buitenlandse Zaken Balfour, toegezegd gekregen aan het eind van de Eerste Wereldoorlog. Probleem was echter dat dit land bewoond werd door de Palestijnen. Daarom zagen de meeste Britse politici er geen heil in, maar wel veel problemen. Via lobby is het toch gelukt. De Rothschilds en hun enorme netwerk speelden daarbij een sleutelrol.
“Baron Rothschild kocht meer dan vierhonderd vierkante kilometer aan land in Palestina waar alvast meer dan veertig joodse vestigingen werden gesticht.” Deze waren bedoeld om aan het toekomstige Israël te doneren. (p290) Later werd ook het belangrijkste politieke gebouw, de Knesset, door de Rothschilds gedoneerd en voorzien van vrijmetselaars symbolen, die ook op het eerdere dollarbiljet staan, daar de Rothschilds grootaandeelhouder zijn van de centrale bank van de VS.
Toen de Amerikanen de wereldmacht van de Britten overnamen, waren zij aan zet om de beloofde staat Israël te realiseren. “De zionistische lobby was sterker dan de Arabische, en daarmee was de deal beklonken en het Palestijnse lot bezegeld.” (p292) De Amerikanen waren zich echter welbewust dat ze daarmee de Arabische wereld tegen zich zouden innemen, hetgeen niet in hun voordeel was en veel ellende met zich mee zou brengen in het hele Midden-Oosten.
https://www.rektoverso.be/artikel/mei-68-in-isral-spiegelbeeld-van-de-onderdrukking-
‘Groter Israël’
Het zionisme streeft niet alleen naar een eigen staat maar ook “naar het zogenaamde ‘Groter Israël’ zoals dat is ‘beloofd in de Bijbel”. (p292) Na de Zesdaagse Oorlog in 1967, die Israël won met steun en inlichtingen van de VS, heeft Israël zijn gebied verviervoudigd. Dat land werd nooit teruggegeven en behouden met militaire en financiële steun van de VS, waarmee Egypte werd afgekocht voor drie miljard dollar. Maar dit veroverde land was niet genoeg.
“De Arabische buurlanden van Israël moesten stuk voor stuk van binnenuit worden verzwakt (door sektarische of etnische problemen te creëren) totdat ze in een burgeroorlog uiteenvioelen. Daarna konden ze in kleine stukje worden opgebroken, zodat israël stukje bij beetje delen van de verscheurde landen als zijn eigen grondgebied kon claimen... ‘Het belangrijkste langetermijndoel was de totale ontmanteling van de Arabische wereld’,” aldus het Yinon-plan, “vernoemd naar de voormalige minister van Buitenlandse Zaken Oded Yinon... in A strategy for Israël in the eighties”. (p294)
Eenzelfde strekking heeft een artikel van Netanyahu uit 202 in The Wall Street Journal: ‘The Case for Toppling Saddam’: het plan om de Iraakse president af te zetten. Hij had eerder al verwezen naar de ‘War on Terror’, een term van hem in International terrorism: challenge and response (1982) en Terrorism: How the West can win (1986). Het bewijs voor de massavernietigingswapens die Saddam niet bleek te hebben, “was dan ook voornamelijk door de Mossad samengesteld”, die zo de reden aandroegen om Irak binnen te vallen. De verdachte rol van de Mossad bij de ramp op 9/11 2001 komt nog aan de orde.
De wapenspreuk van de Mossad liegt er niet om
In het SAMS rapport staat: “Ze zijn in staat om een aanslag te plegen tegen Amerikanen en het te doen lijken op een Palestijns/Arabische daad...Het motto van de Mossad is: by way of deception make war... Er zijn dan ook al meerdere Israëlische false flag aanvallen geweest, inclusief op Amerikaanse doelen,” om wraakacties van de VS uit te lokken. “Het is inmiddels duidelijk dat de neocons en Israël Washington al jaren meeslepen in oorlogen, zodat het machtige Amerikaanse militaire apparaat de oorlogen voor ze kan voeren.” (p296,297)
“Opbreken of fracturing van Israëls buurlanden was het doel... Israël ondersteunde... de Syrische ‘rebellen’ met salaris, eten, brandstof en medische hulp,” volgens The Wall Street Journal en de The London Daily Mail. Die rebellen waren extremistische terroristen, die het Syrische leger bestookten met Israëlische wapens. “Liever IS dan Assad dus... ‘The destruction of islamic state is a strategic mistake’, verklaarde een Israëlische denktank.” (p298) Opmerkelijk is dat leden van de Mossad de naam ISIS Israeli Secret Intelligence Service gebruiken. IS was dan ook niet gekant tegen Israël, dat hen steunde. “Niemand bijt in de hand die hem voedt”. (p299)
Palestina en Gaza
Palestina werd opgedeeld in een Joods en Palestijns gedeelte, dat steeds kleiner werd ten gunste van het Joodse gedeelte. “Kort na de Tweede Wereldoorlog werden bijna een miljoen Palestijnen verdreven van hun grondgebied en gedeporteerd, hun dorpen verwoest... Wanneer er weerstand werd geboden, werden Palestijnen simpelweg vermoord... ‘We have come here and stolen their country’, bevestigde de eerste premier van Israël Ben-Gurion. Afspraken over Palestijns grondgebied werden gesaboteerd met nederzettingen in Palestijns gebied, dat werd gekolonialiseerd. Er blijkt sprake van “systematische verdrijving en verdrukking van de Palestijnen door de jaren heen... Het doel van de staat Israël is om de Arabieren van ‘hun’ land te verdrijven... Er wonen inmiddels meer dan 600.000 Israëlische settlers in bezet gebied.” (p300-303) Verder is er een soort apartheidspolitiek waarbij Palestijnen tweederangs burgers zijn, die worden gediscrimineerd.
De Gazastrook is gereduceerd tot een lapje grond van ongeveer vijf bij vijftig kilometer met een hek/muur van 59 kilometer lang aan de grens met Israël. Het is “feitelijk een openluchtgevangenis” waar mensenrechten aan Palestijnen worden onthouden. “Ze leven er hun hele leven... zonder enige waardigheid, gekooid in een sloppenwijk,” volgens een VN commissie. Palestijns verzet wordt met geweld onderdrukt met vele doden, waaronder veel kinderen, vele malen meer dan aan Israëlische zijde. “Amnesty International bevestigde dat Israëlische soldaten oorlogsmisdaden pleegden... ‘One shot, two kills’,” staat op een T-shirt met een zwangere moslima. (p306,307)
https://www.aljazeera.com/videos/2009/3/23/video-t-shirts-mock-gaza-killings
Joods fundamentalisme en extremisme
Fundamentalistische Joden hebben grote invloed, bijv. in de regerende Likud Partij. “Zij geloven dat joden ‘God’s chosen people’ zijn: een uitverkoren volk, anders en beter dan de rest.” Een rabbijn van de Chabad-beweging waarmee de schoonzoon van Trump is geassocieerd, “stelde dat joden superieur waren aan niet-joden... ‘Er zij twee tegengestelde soorten zielen, een niet-joodse ziel komt van de satanische sfeer, terwijl de joodse stamt uit heiligheid’.” Volgens de Talmoed “bestaat de hele schepping alleen voor de joden... Het is de taak van een fundamentalist om niet-joden hoogstpersoonlijk uit te roeien... Volgens extremistische rabbijnen is het doden van niet-joden dan ook geen probleem, omdat de tien geboden helemaal niet voor goyim [heidenen] gelden... Israëlische militaire handboeken claimen dan ook dat volgens de joodse wet (Halacha) het doden van burgers legitiem is bij de verdediging van Israël, omdat je nooit weet of ze een potentieel gevaar op kunnen leveren voor de soldaten.” (p309-311) Hoewel deze extremisten een minderheid vormen, en beslist niet gegeneraliseerd mogen worden met alle Israëliërs, is hun gedachtegoed invloedrijk. Het verklaart mede waarom er talloze bommen op burgerdoelen worden geworpen en Palestijnse levens niet lijken te tellen. Dergelijke noties komen vaker voor bij extremistische groeperingen van diverse volken.
Het joodse fundamentalisme is weinig bekend, omdat al te kritische journalisten geen visum meer krijgen. Dat gold bijv. voor de NRC en een journalist van De Correspondent. In de VS “is de zionistische greep op de media enorm. Oprichters, voorzitters en directeuren van de meeste mediabedrijven zijn joods of in joodse handen,” inclusief Hollywood. Zie bijv. Jonathan Goldberg, Jewish Power. De Rothschilds zijn eigenaar van de twee grootste persbureaus Reuters en Associated Press.
De zionistische mediamagnaat Rupert Murdoch is eigenaar van News Corporation, dat o.a. FOX ’news’ uitzendt plus 175 kranten en tijdschriften (veertig miljoen per week) en 35 tv-zenders waar 110 mensen naar kijken, “stuk voor stuk fel voorstander van de Amerikaanse oorlogen in het Midden-Oosten... Het is een enorm machtig mechanisme van de media om de publieke opinie... te sturen... Zo hebben ze in Jeruzalem zelfs hun eigen ’zionist Wikipedia editing course’... Iedereen kan informatie op de populaire encyclopedie zelf aanpassen...” (p312,313) Zie ook Grant Smith, How Israël’s lobby moves America en oud-president Carter, Palestine: peace not apartheid. Mearsheimer schreef: “controlling the debate is essential to guaranteeing US support.” Bij kritiek op Israël liggen beschuldigingen van antisemitisme en jodenhaat klaar.
Lang niet alle Joden zijn zionistisch. Velen staan kritisch tegenover het zionisme, zoals Hannah Arendt in Zionism reconsidered (zie CM 147). De israëlische staat is voor het zionisme heilig. Een Palestijnse staat is verwerpelijk. Er wordt gemeten met twee maten. De VS zou vrede en mensenrechten voor de Palestijnen kunnen afdwingen: “hou je aan de afspraken en anders krijg je geen geld”. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, gezien de invloed van de Israël-lobby en de media.
De lobby van de AIPAC wil Jeruzalem de onverdeelde hoofdstad van Israël maken en daar de derde tempel bouwen op heilige grond. Dat betekent dat de voor moslims heilige Al Aqsa Moskee eerst moet verdwijnen, wat misschien tot een godsdienstoorlog kan leiden. Toch krijgt het steun van christelijke zionisten, opdat de bijbelse profetie van een Armageddon zou uitkomen en daarna de wederkomst van Christus.
Ook Trump steunde het plan en wil de Amerikaanse ambassade in Oost-Jeruzalem vestigen, dat is afgepakt van de Palestijnen, terwijl dit vraagt om problemen. Trump zou door God gestuurd zijn als voorbode van de realisatie van bijbelse profetieën, waarin na een apocalyptische oorlog Jezus zal terugkeren om de gelovigen te redden en de zondaars te laten boeten tijdens het Laatste Oordeel. (Zie CM 140) Dergelijke eindtijdverwachtingen vormen een gevaarlijke manier van denken die conflicten kan aanscherpen tot apocalyptische proporties. “Een van de bijbelse mythen uit de Thora vertelt over ‘de zeven naties’ die gedoemd zijn om te worden vernietigd door Israël. “Nadat deze landen zijn ontmanteld, is Groter Israël een realiteit... Het is een angstaanjagende gedachte...” (p321)
Er is al een schaalmodel van de nieuwe tempel op de Tempelberg in de heilige stad Jeruzalem. Jeruzalem is echter ouder dan het jodendom en niet gesticht door de Joden, maar door hun voorlopers de Kanaänieten, die ook de voorouders waren van hun (eveneens semitische) buurvolken.
Ook de vrijmetselaars, waarmee de Rothschilds zijn geassocieerd, zijn voorstanders van de nieuwe tempel, als “spirituele thuis van iedere vrijmetselaar... Vele presidenten, premiers, leden van koningshuizen en andere hoogwaardigheidsbekleders behoren tot deze elite [van vrijmetselaars].” (p322,323) Dergelijke religieuze noties compliceren het vredesproces en voeden veeleer oorlogsverwachtingen, die in diverse buurlanden al zijn uitgekomen.
Wat betreft de terroristische aanval van Hamas op 7 oktober 2023, die een nieuwe oorlog tegen Hamas inluidde, schreef de New York Times: “Israël knew Hamas’ attack plan more than a year ago”. Toch was de "best bewaakte grens ter wereld” toen niet bewaakt, Hamas kon zo oversteken. Veiligheidstroepen “waren compleet verrast... Het duurde op sommige plekken uren (!) voor het Israëlische leger kwam opdagen... Toen Bibi’s eigen intelligence dagen voor de aanval aandrong op extra bewaking bij de grenzen, wuifde hij dit weg... Ook Egyptische functionarissen hadden hem gewaarschuwd... Opnames van de bewakingscamera’s langs de grens verdwenen spoorloos.” (p364,365)
“De enorme gruweldaden... speelden Israël in de kaart. Het zou de extreme vernietiging van... Gaza ‘legitimeren’.” Bibi verwees naar de Amalekieten in de bijbel, die moesten worden vernietigd. Volgens critici ïs het extreme geweld van de Israëli’s specifiek bedoeld om een oorlog met Iran uit te lokken”. (p366,367) Meer over de precaire relatie met Iran volgt later.